Εκείνη τη νύχτα η αγάπη μου, μου εκμυστηρεύτηκε πως έπρεπε να γίνει ελαφοκυνηγός. Και μου ζήταγε να ψάξω στα ιαπωνικά λεξικά, τις λέξεις κηλίδα, άροτρο και πτητικό υγρό. Την ώρα που έψαχνα έβλεπα απ’ το παράθυρο πως στον κήπο πέφτανε χιλιάδες άστρα στο νωπό χώμα- είχε βρέξει. ( Μετά λίγες μέρες εκεί που θαφτήκανε, φύτρωσαν λάπις λάζουλι, αδιάφορο μάλλον…). Σαρκοβόρες σαύρες- δράκοι, μυρίζοντας τη λεία τους από ένα χιλιόμετρο μακριά, ήρθαν κι έφαγαν όσα αστέρια είχαν σκαλώσει στα δέντρα, στα πέταλα των λουλουδιών, και δεν πρόλαβαν να βυθιστούν στη γη. Από τις εκκρίσεις τους, ο κήπος γέμισε ισχυρό δηλητήριο που προκαλεί ακατάσχετη αιμορραγία στα ελάφια και τα σκοτώνει. Αφού ο κήπος, δεν είχε πια ελάφια, μου είπε πως θα έφευγε για το όρος Θαβώρ. Εκεί που ο Χριστός μεταμορφώθηκε. Θα έπαιρνε μαζί του μόνο τη ιαπωνική σημαία. Σε κύαθους, με προσοχή και φορώντας γάντια, μάζεψα το δηλητήριο που είχε χρώμα μπλε και λευκό. Όπως τα νούφαρα στο Νείλο, τα μπλε ανοίγουν τα άνθη τους τη μέρα και τα κλείνουν τη νύχτα. Στα λευκά συμβαίνει το αντίθετο. Εγώ μόνη μου, ήταν αδύνατο να κάνω ανάσχεση τόσου όγκου δηλητηρίου. Ούτε βέβαια θα μπορούσα να μιλήσω στα ελάφια με τέτοια δάχτυλα και τέτοια μάτια. Άπλωσα, απ’ άκρη σ’ άκρη, του κήπου, μια διάτρητη δαντέλα, πάνω από τα δέντρα, με κλωστές διαταγμένες έτσι ώστε ο μαύρος χρυσός να τις εμποτίζει κυλώντας ή πέφτοντας. Κατά το διάστημα που έλειπε, ο κήπος άλλαζε λίγο λίγο σχήμα. Έγινε στρογγυλός και συμπεριφέρεται σαν μεγάλος μαγνήτης. Ο βόρειος μαγνητικός πόλος ήταν η κίτρινη τριανταφυλλιά και ο νότιος η λεμονιά. Αυτοί είχαν ανατραπεί και αντιστραφεί χιλιάδες φορές καθώς τον περίμενα. Εκείνος πάλι σ’ ένα γράμμα του, μού έγραψε για μια επιμήκη προβοσκίδα…Αιώνες πέρασαν και το έμαθαν όλοι. Μόνο ο εραστής ρωτάει ακόμη… Το αρσενικό μπορεί να τρέφεται με γύρη και νέκταρ αλλά το θηλυκό χρειάζεται πάντοτε αίμα για να τα καταφέρει. Γι’ αυτό τρυπάω το δέρμα του. Το βράδυ που επέστρεψε, το δηλητήριο ογκώθηκε στα αγγεία, και τα έσπασε.
Το βράδυ που επέστρεψες αγάπη μου, (χωρίς ελάφια και σημαία αλλά εσύ νόμιζες άλλα) μου φαινόσουν πιο άγριος κι από ασιατικό λύκο γι’ αυτό σ’ έριξα στο βαρέλι με το δηλητήριο και σου έβαλα φωτιά.