Ήταν η μέρα σαν ίδια Τετάρτη
μια Τετάρτη που επαναλαμβάνεται
κάθε Τετάρτη από τότε.
Έφερα μια πάνινη κούκλα
Κι εσύ ένα τετράδιο και δυο ξυλομπογιές
Κίτρινη και μια πιο έντονη κίτρινη
Στην οδό Astrea Rugosa αριθμός 22
και στον έκτο όροφο
είναι η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου
και των χρυσανθέμων
Ξήλωσα λίγο από την κούκλα
με την ξηλωμένη κλωστή
της έραψα άλλο ένα μάτι
στο μηρό
κίτρινο σαν ήλιο
Την ονόμασα Ιουστίνη και Κλέα
έγραψες στο τετράδιο
αυτά τα φευγαλέα ονόματα
ονόματα που διαρκούν το πολύ μια ώρα
σκίτσαρες μια ντάμα κούπα
μας τελειώνουν τα φιδίσια πουκάμισα
άλλαξες τα σεντόνια και καθάρισες τα τζάμια
Όσο φοβήθηκα το εφήμερο
τόσο τα μάτια σου
ένα χαμόγελο… το ‘βλεπα και μέθαγα
Ώρες ώρες μου φαίνεται
πως δεν θα καταλάβεις ποτέ
πως πίσω από κείνο το παραβάν
τις Τετάρτες
είναι το φράγμα του Ασσουάν