Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Tάσος Mαυρής, δύο ποιήματα



Στην πύλη των δακρύων


Τι
όμορφα
που
είναι
τ’ αστέρια
της
Παλαιστίνης …

Να ‘ξερες πόσο καπνισμένα είναι τα παράθυρα ...
Αλλά ακόμα και μπαρουτιασμένα
κι ερμητικά κλειστά είναι πανέμορφα …

Να ‘ξερες τι ωραία μουσική που παίζουν τα ταμπούρα
και τραγουδά η Παλαιστίνη με τη φωνή της ελπίδας …

Είμαι ο αγγελιοφόρος των πληγών …

Ο όλεθρος του δήμιου μου έμαθε να περπατώ
πάνω στα χαλάσματα των αθώων ψυχών
που αντικρίζω να υποφέρουν νυχθημερόν …

Να περπατώ
Να προσπερνώ
Να μεταφέρω
Και ν’ αντιστέκομαι …

Δεν κουράσθηκα αλλά είδα …
και ήμουν από τους πρώτους
που ανήγγειλαν την Ανατολή Του Άστρου
όταν ήταν ακόμα μια σταγόνα αίμα …

 



Τango αστεριών a Paris


Κάποτε
ήταν
μια πανουργία …
Σήμερα είναι
ένας τρόπος
να
διαβαίνεις …

Όπως
μια σαύρα
ορίζεται
σαν σύνοψη ενός κροκοδείλου …
Έτσι ένα Tango
αποτυπώνει
την ανακεφαλαίωση μιας ζωής …

Η γυναίκα στο Tango
είναι
η δεύτερη βασίλισσα
μετά τη νοσταλγία …

Μακρινή
Και όχι γιατί είναι απλησίαστη
όπως στην ποίηση …

Αλλά
γιατί την αγκαλιάζεις




Τάσος Μαυρής
bourloto

























*