Φόνος. Τα χέρια σου άπρακτα ιδρώνουνε στις τσέπες.
Απεργαζόμενες το μέλος, του κανόνα οι εξαιρέσεις.
Όταν συνήλθες κάπως, σφύριζαν οι αφέτες,
απ’ την αρχή να λάβεις θέση, αν μπορέσεις
να ξαναπλάσεις το ειδώλιο του αρπιστή της Κέρου.
Αυτό σημαίνουν τούτοι οι στίχοι στα τετράδια
Οι ζωντανοί , τόση νύχτα τι οφελεί, μονάχα ξέρουν
τα αγάλματα πώς ζωντανεύουν στα σκοτάδια.
Υπονοείται πράξη που καλείται ευθανασία
Δεν θέλει άρπες που να στάζουνε φαρμάκια
Πάντα αποτσίγαρο καπνίζει η αθανασία,
πριν απ’ δίκη τους, κι οι αιώνιοι γεωμέτρες.
σε κάποιο τέλμα ειρωνικό κομίζουν την πανάκεια,
χάντρες νομίζουνε πως παίζουν αντί πέτρες.
***
Μετά το φόνο, μόνος, τη σιωπή ανέλυες
Η ομορφιά των εξηγήσεων, πορνεία.
Πως είναι αργά-κατανοείς- για μεταμέλειες
Σε τόπο εγκλήματος επιστρέφει η Ερινύα.
Έξω απ’ το χώμα, μες στη νύχτα κρύωνα.
Ετοιμαζότανε ερήμην μου αποβάσεις.
Ζεστή η στάχτη που με σκέπαζες στο ικρίωμα
Εσύ αποφάσισες ψυχρά να μεταφράσεις,
φωτοσκιάσεις κυκλικές του chiaroscuro.
Λίγο απ' το μαύρο σου αν βλέπεις στους "πανόπτες"
καταλαβαίνεις το λευκό μόνο στον Κούρο.
Τα δάχτυλά σου έπρεπε να ‘ναι αιμοδότες
που μεταγγίζουν τη χαρά σε σώμα σκούρο.
Εύκολα διάλεξες και σκότωσες με νότες.
*Από τα ωραιότερα και πιο γνωστά έργα του κυκλαδικού πολιτισμού είναι ο λεγόμενος «αρπιστής της Κέρου». Το ειδώλιο αποτελεί μία από τις αρχαιότερες μέχρι σήμερα γνωστές παραστάσεις μουσικών. Απεικονίζει ανδρική μορφή, που αποδίδεται τρισδιάστατα στο χώρο, καθισμένη σε κομψό θρόνο με πλάτη, ενώ με το δεξί χέρι κρατάει μεγάλο μουσικό όργανο, που μοιάζει με άρπα ή λύρα. Το κεφάλι του είναι ανασηκωμένο και από τα χαρακτηριστικά του προσώπου δηλώνεται μόνο η μύτη, με τρόπο πλαστικό. Οι μηροί του είναι ανοιχτοί, με τη δήλωση του ανδρικού μέλους ως πλαστική προεξοχή, κάτι που συναντάται και σε άλλα κυκλαδικά ειδώλια. Ο αρπιστής βρέθηκε σε τάφο, μαζί με ένα ειδώλιο αυλητή, έργο πιθανότατα του ίδιου καλλιτέχνη. Στην πρωτοκυκλαδική ειδωλοπλαστική οι ανδρικές μορφές είναι λιγότερο συνηθισμένες και εικονίζονται συνήθως σε κίνηση, ενώ τα ειδώλια αρπιστών είναι ακόμη πιο σπάνια. Σε ό,τι αφορά την τυπολογία των κυκλαδικών ειδωλίων, ο αρπιστής τοποθετείται στην εξέλιξη της παραλλαγής του τύπου Σπεδού.
Χρονολόγηση: Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (2700 π.Χ – 2300 π.Χ)
Τόπος εύρεσης: Τάφος στην Κέρο.
Διαστάσεις: ύψος: 0,225 μ.
Υλικό: μάρμαρο.
Αριθμός ευρετηρίου: 3908
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Υπουργείο Πολιτισμού