Μια αποκριά όλο το χρόνο διανύεις
Μάσκα αλλάζεις κι ευλογείς τα επινίκια.
Αιώνια νόμιζες στον Όλυμπο θα εκτίεις
χρέη του Απόλλωνα με άσσους στα μανίκια.
Όπως το ζήτησες υμνήθηκε η αστάθεια
να σιγοντάρει όσα ρέστα παν στο βρόντο
Μικρά κεράσια στα μεγάλα τα καλάθια
σκόραρε η αγάπη σου, περνώντας, έναν πόντο.
Όμορφος ο έρως είτε θαλάσσιος είτε ορεσίβιος
Μπροστά του ο ήλιος μοιάζει επαίτης στα φανάρια
Μα όλα τα κόμπλεξ θα επιπλέουν με σωσίβιο:
όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
Πλάγιοι σφαγείς, διαπραγματεύσεις, μυξοδράματα.
Έξω απ’ αυτή την πόρτα πάντα θα γαυγίζεις.
Αφού δεν άντεξες στη γούνα σου τα ράμματα
Μαύρα βαμβάκια θα φοράς και τάχα θα σφυρίζεις.
Χιλιοπαιγμένο το φιλμάκι της «διοίκησης».
Νομίζω έφτασε η στιγμή ν’ αλλάξεις ρότα.
Κι αν θες ισότιμους τους όρους της εκδίκησης,
τότε θα λάβεις και μαστίγια και καρότα.
Κάνε ένα κόπο μάθε το ρολάκο σου
σ’ αυτό το θέατρο για να ορθοποδήσεις
δεν θα σου φτάσουν οι φιλολογίες στο σάκο σου
ψεύτικα αισθήματα για να διακινήσεις.
Δικός σου ο ανήφορος, τροφός μια αόριστη ένσταση,
την είχες εύκαιρη για όλους και για όλα.
Στην κατηφόρα κι εσαεί ιερά εξέταση,
να τα ξεχάσεις. Σου’ χω έτοιμη τη φόλα.
Αισχρή εκδούλευση, τα νεύρα μου στα όρια.
Πουλάς εικόνες αθηναϊκής συμπολιτείας.
Δώρο από μένα hasta siempre la victoria
ο Φρόυντ ολόκληρος και δυο αυγά Tουρκίας.