Αν άρχιζα από το μεθύσι μου
θα μελοδραμάτιζα στους προλόγους.
Συλλογίζομαι έναν σκασμό λέξεις
ένα σωρό χειρονομίες.
Κάποια σκόρπια μισοφέγγαρα
διπλόπλωρα καράβια.
Και θα μου άρεσε να γεννούσα
λίγο χλωμά ποιήματα
κάπως οργανικά της φθοράς
και της αφθαρσίας.
Ίσως λέω
αν άρχιζα απ’ αυτή τη ζαλάδα
να σου έλεγα πως ζω σε
μια συμπαντική αχιβάδα.
Αλλά μετά από δύο μπουκάλια
έχω να κοιμηθώ μέσα στην υψικάμινο.
Κάτι παιχνιδίζει στον αμφιβληστροειδή.
Η προχωρημένη ομορφιά μ’ έκανε
να προσέξω το σοδομισμό μιας φυσαλίδας.
Αρκετά γυμνασμένη ώστε να
βηματίζω στις παραλλήλους
των σελίδων χωρίς να πέφτω
πριν βγω και από τα περιθώρια.
Κι ήρθαν όπως ήρθαν.
Ας μιλήσουμε για μπισκότα
τσάι καφέδες και ινδική κουζίνα.