Οι άγγελοί μας είν’ αδέσποτα σκυλιά
Στη μέση στέρφου χωραφιού αγριελιά.
Μισά φεγγάρια χαραγμένα σε σπηλιά.
Λευκά φτερά ψαλιδισμένα από παλιά.
Οι άγγελοί μας, είναι αλήτες του δρόμου.
Ισόβιοι φυγάδες σε σενάρια τρόμου.
Όπλα βαριά που κρατάμε επ’ ώμου,
στραμμένες κάννες στο γραπτό μου.
Οι άγγελοί μας δεν χρωστάνε δανεικά
Ό, τι είναι μπρος είναι και πίσω. Αερικά.
Δεν έχουν στέγη και θεό για να νικά
τον άγγελό τους που σκοτώνει ιδανικά.
Οι άγγελοί μας είναι άφυλοι, βουβοί.
Σώμα δεν έγινε ποτέ γι’ αυτούς κλουβί.
Έχουν μια ράχη από μετάξι, ν’ ανεβεί
αυτός που αξιώνει μια ουράνια συντριβή.
Άχρονοι ήρωες, Οιδίποδες, Κανένες.
Κύκλωπες, Αίγισθοι, πουτάνες και παρθένες.
Κάποιες ζωές τις έζησαν χαμένες.
Άλλες τις έριξαν κομμάτια στις αρένες.
Ποτέ δεν έγιναν αράχνες ξεπεσμένες.
Δεν καταδέχτηκαν ζωές ξεπουλημένες.
στον Γιάννη Μάντση