Έλα κάθησε δίπλα μου
σαν να μην τρέχει τίποτα
μη με μισείς είναι άδικο
ανέβα από τα περάσματα
των νεκρών
πιάσου απ’ τις φλέβες
κρατήσου
κι αν χάσεις το δρόμο
δεν θα θυμώσω που άργησες
ξημερώνεται το ποίημα
μόνο για τη στιγμή που
θ’ ανοίξουμε να μπει
λίγος ήλιος
κακόμαθε
δεν χαρίζεται
ούτε περιμένει πια να
γεράσουν τα φεγγάρια
θα θυμηθώ άνοιξε
θα προλάβω να γυρίσω
τον ωροδείκτη στη θέση του
στη σωστή σελίδα το ημερολόγιο
σε δοκιμάζω ξέρεις
να δω είσαι
απ’ αυτόν τον πλανήτη
και;
δεν είσαι.
δεν ξέρεις να λες ψέματα
κάθησε δίπλα μου
βούτηξε την άκρη σου
στο στήθος μου
μη με μισείς
είναι άδικο