ωδή σε συνοδούς εδάφους
τα έννομα ψέματα μαζεύτηκαν καλώδια γυμνά
ξερνάνε τις μουχλιασμένες υποσχέσεις
ψάχνουν ρωγμή και χώμα για ρυτίδες
τα πάγια καθήκοντα σου πήραν πίσω τους κρατήρες
χειμώνες αυταπάτες χαλασμένοι αισθητήρες
μην απαντάς στην πόρτα που χτυπά
και ξέρεις
είμαι ακόμα εκεί
στο μπαλκόνι ψηλά ανάσκελα
τα πόδια σταυρωτά
τα χρόνια δεν αστειεύονται ζητάνε αποκατάσταση
δεμένη χειροπόδαρα επιτυχίες
ξένες οι ανάποδες ζαριές, ξένες κι ήττες
δημοτικό κι ύστερα φιμωμένες εφηβείες
πτυχία διακρίσεις γραμμάτια που θα εναντιωθούν
μαζί σου θα περάσουν,…
τον καθρέφτη σκέπασε, γερνάς
γυρίζουν οι άνθρωποι
οι στροφές τα χρόνια ασήκωτα
κι οι θαμώνες οργίλοι επιτίθενται
και ξέρεις,…
η κόντρα είναι μια μάνα
που θηλάζει μόνο τους γενναίους
απ’ το παράθυρο φύγε μακριά
τα δάκρυα σου επιστρέφουν ασημένια ξυραφιά
εκεί που μ’ άφησες,…
τα υποκατάστατα δήθεν που συμβιβάστηκες απλοποιήθηκαν_
-είδες πως πλένονται τ’ άδεια πουκάμισα
όνειρα σε σκόνη, μπιμπερό κι ήσυχες νύχτες
ροζ αριθμοί δεκαεξαδικού συστήματος
άγνωστοι τελεστές στο πλατύ κοινό
παιδιά σκυλιά κι έντρομη λήθη βραβείων κι αυλικών
τώρα σε φροντίζουν,…
-πόσο αλλιώτικα είναι τα μαύρα,…
μη βγείς στο φως
μην πάς στο φαρμακείο
κρύψου
ο άθλιος πόνος καιροφυλαχτεί
και ξέρεις _ δεν υπάρχουν παυσίπονα για τη μοναξιά
κι όσοι προβάρουν την υστεροφημία
σ’ αστείες παρέες αυτάρεσκα μαζεύονται
και στα τρενάκια του χρόνου μια έστω β θέση
ονειρεύονται
ξέρεις πως εύκολα λησμονούν
κι ήσυχα κοιμούνται αλλάζοντας σκοπούς
μοντέλα και σειρήνες,…
μα πάντα απ’ την αρένα στέκονται μακριά
_φτιαγμένοι δεύτεροι
άκρη ψηλά στο θεωρείο σ’ αδιαφανές σαρκίο
στη γωνιά έτοιμοι να τζογάρουν τη στιγμή
που οι ήρωες οι αληθινοί
για δεύτερη φορά πεθαίνουν
κλείσε το ραδιόφωνο
πλάσε τα δικά σου ψέματα
κι όσο για τ’ άλλα,…
τα παραμύθια που ζήλεψες μικρή
και κείνα τα τραγούδια τ’ άγια
που σφετερίστηκες θαρρείς σαν υποθήκες
ξέρεις πως πάντα
οι γερόντοι μ’ αίμα τις νύχτες τα ποτίζουν
κι οι γιαγιάδες τα υφαίνουν με νήμα
απ’ την κλεμμένη ζωή των άλλων,…
αυτών των ταπεινών
που ατρόμητοι κι όντας ηττημένοι
κρατάνε για μια στροφή ακόμα
την περόνη τραβηγμένη,…
σε καλή μεριά
……………………………………………………….
Οι δύο εστίες της δέσμιας ελλειπτικής τροχιάς,…
στους ερειπωμένους μαχαλάδες
γέροντες επίσκοποι μοιράζουν ακόμα μπαγιάτικους άρτους σε πουτάνες δοκιμής
-θα μετανοήσουν δέσποτα,… θα μετανοήσουν
-θα σκεπαστούν κάτω από το λεκιασμένο πετραχήλι
-αλλά μετά; με τι καημό θα σηκωθείς έτσι που έμαθες μονό με τα λόγια;
τους χαιρετισμούς μου με … ίσως,
……………
στους ξαναζεσταμένους οικογενειακούς τάφους
οι εραστές μαθαίνουν ορθογραφία κι αριθμητική
κι οι σκουριασμένες πένες τους
ασκούνται σε παράλογα σονέτα
01 10 11 100 101 110 111…
φουκαριάρη σκηνοθέτη δε βγάζουν έτσι, τα νόμπελ βόλτα στου Στρέφη. θα κρυολογήσουν,…
τα έστησες και τόσος κόπος
μόνο για άσφαιρες ζαριές στα καταγώγια;
τα σέβη μου με … κατανόηση,
……………………………………………
Στην ουρά της κανονικής κατανομής,…
όσο το αίμα μου καρφώνει εφιάλτες στο διάστημα και στο ταβάνι σας πινέζες,
λέω να σας ταράζω με την αποκοτιά μου,…..
για όσο,…
………………………………………………
Τα blues εξακολουθούν κι εκδικούνται,….