Στους νότιους πρόποδες του Άτλαντα, στη μαροκινή Σαχάρα, ανάμεσα σε πυκνά φοινικόδεντρα - διάφανα σαν γυαλιά- είδα τη χρυσή αράχνη να χορεύει. Είδα το κοραλλένιο φίδι να ψάχνει για νερό σ’ ένα αναποδογυρισμένο φύλλο. Μια σαύρα ν’ αλλάζει το δέρμα της τρίβοντάς το στις πέτρες και στα ξερά φύλλα. Άκουσα μια κάμπια να τραγουδάει στα νεύρα της επιφάνειας ενός νούφαρου. Κι εγώ παίζω ακόμη τη σκηνή στην Καζαμπλάνκα «Of all the gin joints in all the towns in all the world, she walks into mine»
Ευτυχώς δεν υπάρχουν αμαρτίες νότια του Ισημερινού