Ούτε εσύ κατάλαβες πως είναι η ζωή που με σκηνοθετεί. Με κάνει πύθωνα. Με κάνει θηρίο. Αρχίζει το σαφάρι των επιθυμιών και η επιβεβλημένη από αυτές ναρκοθέτηση. Τι άλλο μπορεί να συμβεί όταν αφήνεις να κυριεύουν το μυαλό σου δηλητήρια, δόκανα, μεθυσμένα σκυλιά? Κοφτές ανάσες προσπαθούν ν’ αρθρώσουν από το βάθος του Ιουνίου. Ο απόηχος… σ’ αγαπώ. Πόσο ανακουφιστική αυτή η μακρινότητα. Ξαπλώνω στο πάτωμα σαν να είναι αυτό το μοναδικό σωστό πράγμα που μου μένει να κάνω.