Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γυναίκα φύλλο κι ένας άντρας αέρας.

Ερωτεύτηκαν κατάφωρα πριν συναντηθούν. Μετά ο αέρας έκλεινε τα μάτια κάθε φορά που το φύλλο άλλαζε χρώματα. Γίνονταν πόλεμος μέσα του και πολεμούσε σαν αντάρτης. Μέχρι που-σε μια μόνο στιγμή- η γυναίκα τού πήρε όλες τις γνώσεις, του αφαίρεσε κάθε τέχνη πολέμου. Μια θεραπεία υπήρχε για την παραφορά. Από μια ανάσα. Κι αυτή δεν την είχαν.

Τώρα θα σιδερώσω. Θα τα κάνω όλα ίσωμα.