Δέκα μικροί μεθυσμένοι νέγροι
Χορεύουν στο ποτήρι μου και βράδυ και πρωί
Κυλάνε την ανατολή ως τη Φωκίωνος Νέγρη
Αφήνουνε στη δύση της σφήκας το κεντρί
Δέκα ολάνθιστοι όμορφοι μιναρέδες
Έφτιαξαν για μένα λίμνες στην κοιλιά
Τις γέμισαν με νούφαρα λευκά και κατιφέδες
Κι ύστερα τα έδεσαν σε μια μικρή θηλιά
Δέκα μικροί θυμωμένοι δράκοι
Πήραν απ’ το δώδεκα το δύο το σπαθί
Έπεσε στο πάτωμα κι εγώ απ’ το πλακάκι
Το μάζεψα το φρόντισα μόνο με την αφή.
Για να μη μου χαθεί.
* υγ: παραγγελιά :)