Θηλάζω το τελευταίο σκοτάδι. Το πιο βαθύ.

Ανάμεσά μας ένα τραπεζάκι

μια Ρώσικη Τάιγκα λέξεις ερπύστριες

από θεριζοαλωνιστικό στριπ πόκερ

έφευγαν σε ούρμπαν εικονοστάσια

Δοξολογείτε αινείτε για να σπαθίζουν

εκδίκηση οι φτηνοί αναπτήρες.

Κι ανάμεσά μας ένα πολύνεκρο.

Πώς ξημερώνω ένα πάθος ασάλευτο.

Πώς το κοιμίζω σε στριφνά φαράγγια

σουβενίρ από πλαστογραφία

να εκτείνεται η παραχάραξη της χαράς

στη ζελατίνα του φιλμ

Το γενναίο κληροδότημα το

επισείεις τάχα με στοργικό χεράκι

από ποιον να ζητήσω δευτερολογίες.

Στεγνώνει ο οισοφάγος γδαρμένος.

Συγκομιδή ληστευμένα καναρίνια.

Λίγες φράουλες στο μπολ

στη θέα η Havana.

Ανάμεσά μας όλοι οι σίριαλ κίλερς της ιστορίας.

Θα βρω το κεφάλι σου στην κοίτη του Νείλου.

Στ’ανασκαμμένα μάρμαρα πρωτοκυκλαδικών οικισμών.