της Φαίδρας Φις
Λέμε να είναι σούρουπο-δεν το αποκλείω το βράδυ
Θα’χουμε πάει για ποτό στο member’s club του Άδη
Τα τρένα που σφυρίζουνε μ-άλλον κάνουνε νάζια
Τρία παγάκια αρχικά-ελάχιστα μπαγκάζια
Όπως κοιτιόμαστε δειλά-αμηχανία και κρύο
Μοιάζει αυτή η συντροφιά με οφθαλμιατρείο
Πρέπει να σβήσει απ’το καρνέ απ’τον υδρόβιο χάρτη
Για συμπαράσταση βουβή καλούμε την Αστάρτη
Αφού κατέβουν οι γουλιές από τα πρώτα στάδια
Μιλάμε για πικρές ελιές για φίλτρα και για λάδια
Αγγίζουν χέρια τα μαλλιά και φίδια το σιφόνι
Το θέμα ανασυντάσσεται-ζητάμε πιόνι-αφιόνι
Χαλάρωσε η ατμόσφαιρα μοιάζει με λούνα παρκ
Η συμφωνία απαιτεί κρεβάτι σαν το κλαρκ
Αργά θα σηκωνόμαστε μπορεί και μουδιασμένα
Εγώ είμαι εσύ κι εσύ αυτή,ο μπάρμαν στον Αντένα.
Βάζουμε τα γατάκια μας σ’ένα μοιραίο αμάξι
Πίσω εγώ εσύ μπροστά-κι αυτή δεν λέει να στάξει
Αλλά κι αν βρέξει καθιστά στο φλας και στο κουμπί
Δεν θα αναρωτιόμαστε to be or not to be
Πήραμε απόφαση γι’αυτό πολύ πριν απ’την άγρα
Τώρα θα είναι πια αργά για να τα βάψω μαύρα
Όπως το χέρι σου σφιχτά κυκλώνει το λεβιέ
Εκείνη πίσω μου τραβά το πρώτο ρεκτιφιέ
Εσύ ταράζεσαι αρκετά πατάς φρένο και γκάζι
Απ’τον καθρέφτη ακολουθείς-πιστά εκείνη βγάζει
Πες μου πως δεν μετάνιωσες μου γνέφεις με το βλέμμα
Κι εγώ σου απαντώ:γουάι κέι? και με τη θεία Λένα!
Παίρνουμε ουίσκι δυνατό και με το ασανσέρ
Φτάνουμε ως τη στενωπό χωρίς αμορτισέρ
Γδυνόμαστε με τη σπουδή που απαιτεί η στάση
Στις εσχατιές του Κάιτ Μπέι θα ψάξουμε τη Λάσυ?
Αρχίζουν τα κολλύρια μέσα στα δυο παπιά
Εσύ που ψάχνεις στις σχισμές για να’βρεις τον παπά
Εδώ παπάς εκεί παπάς που’να’ναι το καλό
Απ’τα πολλά παλίνδρομα διάλεξες τον αυλό.
Κεράσι φράουλα φραπέ αυτό είναι άλλο φρούτο
Όπως θα γλύφει το ουρί θα σκέφτομαι τον Βρούτο
Λιμνούλα έγινε εδώ χρώματα ουράνια τόξα
Εμμανουέλα-κορασόν-βογκούσες κι από δόξα
Έβλεπα τον αυχένα της έτσι όπως είχε σκύψει
Φοβήθηκα για μια στιγμή πως στράβωσε η λήψη
Παίρνει το πρώτο βάπτισμα στον ήλο-στον αφρό μου
Εσύ το παίζεις έτοιμος -το φτερωτό επ’ώμου
Στον πάγκο κάπου απέναντι μας έπαιρνε κι η κάμερα
Βίντεο μόσιον very slow μας έφτιαχνε παράμερα
Με τα πολλά τα σίγμα νι η ώρα πήγε μία
Ντία αρθρώνεις άπταιστα:κλειδί!οικονομία!
Σχισμές διχάλες και παστ-οφ,θυμάμαι τον Ατρείδη
Και τις Μυκήνες και τον σεφ γιατί εν κατακλείδι
Τον μέγιστο αστέρα σου εγώ θα τον ρουφήξω
Πες το μου τώρα αν δε θες να δεις να καταλήξω
Σ’αυτή την απαράμιλλη ωμή βία της πλατείας
Σηκώνεται ολόγυρα αυλαία πελατείας
Μόνοι μας στην παράσταση των σ’αγαπώ εν τέλει
Να μου κρατάς τον αμανέ το ίσιο-βλέμμα daily
Εκεί που όρμησε η ευχή μαζί με την κατάρα
Ξεστράτισε μια φλέβα σου απ’την πολλή λαχτάρα
Άλλο εγώ άλλο αυτή άλλο εμείς οι τρίο
Πάμε ξανά απ’την αρχή αμόρε αμάντο μίο
Και στα θαμπά ματάκια μας αστράψαν πεταλούδες
Μές’σε δαντέλες κόκκινες ωσάν καμπαρετζούδες
Παίξαν με τις κουβέρτες μας σ’αυτό το ωραίο χάνι
Ενώ τις καθημερινές από νωρίς κάνουμε νάνι νάνι
Τα γάντια μπήκαν στα κλισέ τα δάχτυλα σωπάσαν
τελεβιζιόν και σαρντονέ κοντράτο μιαν ανάσαν
βάλε ένα stop στα ψέματα και τα εσταντανέ
Από εδώ και στο εξής θα λέμε σ’όλα ναί!
Όταν ακούστηκε βαθιά το πρώτο οργανικό
Ήρθε και όλα τα’δωσε η κρέμα απ’το γλυκό
Χύθηκε στα παπλώματα έπεσε στα σεντόνια
Αριστερά ανάποδα προς το σινέ:Ομόνοια
Κραυγές ψίθυροι αφρόγαλα στο στήθος και στο πέος
Αυτό θα πει να’σαι θεός και μάλιστα ευρωπαίος
Αναστενάξανε βουνά σουμιέδες και οι κάμποι
Δεν μου’λεγες πουλάκι μου να πάμε και στο κάμπινγκ?
Αν ήξερα απ’την αρχή πώς είναι τα βαπόρια
Δεν θα σου το’παιζα σκληρή,δεν θα’φτυνα τα σπόρια
Μα εσύ τον κράταγες κρυφό τον άσσο στο μανίκι
Γι’αυτό καθυστερήσαμε και για το πυρ φυρίκι
Στ’ορκίζομαι αγάπη μου ποτέ πια αντιρρήσεις
Αλλιώς στα δικαστήρια τρέχε με για μηνύσεις
Ένα και δύο και καρέ και σύμπνοια στις τάσεις
Ποτέ πια ζαρζαβατικά,αναβολές ενστάσεις
Δεν ξέρω πια αν είναι ορθόν μετά από τόσο χύμα
Πάντως για την ακρίβεια θα ήταν ένα κρίμα
Να μην ξανατολμούσαμε το λαστιχένιο βέλος
Που δείχνει τις εσώπορτες-μη μαραθεί ο Οθέλλος
Εδώ και τώρα σκέφτομαι~εδώ είναι το παιχνίδι
Κι ας σου’πιασε το φερμουάρ το ένα σου το αρχίδι
Εκείνη άντεξε φορές εφτά οχτώ-αουγκούρι!
Εμείς οι δύο στο Δαφνί και κείνη στο Σινούρι
Σ’αυτές λοιπόν τις κάμαρες οι μόνιμοι θαμώνες
Μπορούμε να το ρίξουμε σε χάπια και ορμόνες
Από τεστοστερόνη-πες-ρουκέτες ενδορφίνες
Ήρθανε,μας την πέσανε κρετίνοι και κατίνες
Σε τούτα τα δωμάτια του φλος της αμαρτίας
Δείξε μου τα επεισόδια της déjà vu απαρτίας
Θα κάνω μόκο και σιωπή θα κάνω ό,τι μου πεις
Αρκεί να το παλέψουμε,να μπεις στις δυο στις τρεις
Από το Ε από το Φι,το Νι το Χι το Ωμέγα
Το θέμα μας είναι βαρύ και επιπλέον Μέγα
Κάτσε και μέτρα τώρα πια το θέλω το μπορώ
Δεν είναι στο τρελάδικο να χάνουμε καιρό
Εκτός αν το τραβήξουμε ως και στις νοσοκόμες
Και στα γιαπιά εκλύονται σπάνιες φερομόνες
Στα κινητά στ’ακίνητα στη χάση και στη φέξη
Ό,τι κατεβάσει-αγάπη μου-ας είναι να το βρέξει
Εκεί πια θα κολλήσουμε?στα μέλη στα φορεία?
Από καιρό προσφέρονται και τα τρελοκομεία
Οι συνεργοί είναι περιττοί στο tribute τόσου κόπου
Θέλω να εκπυρσοκροτείς ατάκα κι επί τόπου
Είμαι εδώ είσαι κι εσύ είμαστε ό,τι τρώμε
Κι αν το κεφάλι μου το θες ως είπε κι η Σαλώμε
Το γράφουν οι ψυχίατροι κι όλοι οι διαιτολόγοι
Φά’το κι αυτό πάρε κι αυτή μάσα μου και το σλόγκι!
Πήγε η ώρα τέσσερις και πρέπει ν’αρπαχτούμε
Χρόνος πολύς πια πέρασε-άντε! δεν θα βριστούμε?
Αν είναι να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο
Σούρωσα απ’τα σήμαντρα τα ώπα είπα λέω
Κι άλλες φορές αφού το θες δειπνούμε με παρέα
Όσο θα τρέμουμε μαζί φοράω και λιβρέα
Και για ποτό για κόλλυβα για κλύσμα κι αρπαχτή
Τη μία ορθοπέταλο την άλλη αραχτοί
Περπάτησα περπάτησες στα σώματα τα χίλια
Κοίταζες απ’τη φυλακή κοίταζα απ’τη γρίλλια
Πες μου τι άλλο τώρα θες-σου έκανα τη χάρη
Κι από το σίγμα και το πι επέλεξα τον Άρη
Για τον πλανήτη έλεγα,πού πήγε το μυαλό σου?
Μήπως θαρρείς πως έβγαλα το χι για το καλό σου?
Έλα και φύγε και ξανά-άριστος τοις αρίστοις
Θα ψάλλουμε τα ωσαννά το δόξα εν υψίστοις
Μια νύχτα ζόρικη λοιπόν που λέει κι ο Τερζής
Τα πήρε όλα (από) πίσω,μία Ναζί μια να μη ζεις
Αφού μου άναψες το φως και είδα το κολάι
Πατάω όλα τα κουμπιά I do I do I like
Γίναμε απ’το πουθενά οι τρομεροί κομάντος
Να δεις που εμείς θα πάρουμε και τον Φερνάντο Σάντος
Και δεν θα ξαναδώσουμε τη μάχη του καφέ
Γιατί υπολειπόμενα μείναν σκληρά εφέ
Τι να τον κάνω και τον Τζο τον Ραν Ταν Πλαν αράπη?
Αφού με τριχοτόμηση νιώθω Τζέσικα Ράμπιτ!
Πιο όμορα τα Γόμορα πιο κουλ κι από το Γύθειο
Να με θηλάζεις δύσκολα,να σε φωνάζω Πύθιο.
Στο Ιόνιο παλάτι \\ τελικά \\ στο γαλάζιο σεντόνι\
θα κοιμίσω τον περιηγητή \\ περιστασιακό θαλασσοπόρο\\
σπονδή στον ΞένΙο Δία
πρώτα όμως \θα τον κεράσω Λημνιό κρασί \τυρί της Νάξου
\ καπνό της Ξάνθης \ νερό των Δελφών\
Μια θέση άδεια \\ δίπλα ένα ξύλινο παιγνίδι ταλαντώνεται
\\αδημονούσα σιωπή \ στο ρυθμό νευρικών δαχτύλων
και λέξεις ριγμένες στο πάτωμα από αναιμική ριπή \
Οι ροπές ψυχιατρικών εργαλείων \ θα εξαιρέσουν τα γόνατα
στις διασταυρώσεις των ήλων \\ ιδεατές ψηλαφήσεις \\
οι τελευταίες χαράξεις \\ με κανόνα και διαβήτη
\\ πριν μια φωτοβολίδα γεννήσει τον νέο αιώνα
\\ Aegean Regatta 2010\\
Στο κινέζικο ασθενοφόρο \ το διακρότημα της σειρήνας θα πνίξει
δυο πυρετούς και μια υποθερμία \ η συνδεσμολογία των ώμων
θα ανεβάσει τα αμπέρ \ στα όρια της ηλεκτροπληξίας \
στο διανυκτερεύον νοσοκομείο \ η εντατική μονάδα\ κρατημένη
Ταμπάκο \ Αλκοόλ \ Ημίφως
μπροστά η Πάρνηθα \ πίσω ένα κομμάτι
αποκολλάται απ’ το παγόβουνο\
το αλάτι της θάλασσας αντιμάχεται τη συνοχή \ αισίως
«φέρ’ μου αρκετό απ’ αυτό» \ σ’ ακούω
γονυκλισία \ ευχές στο νέο δισκοπότηρο \
δυο μποτίλιες μαυροδάφνη ανασαίνουν \
το τελευταίο οξυγόνο
οι στρόφιγγες ανοίγουν \ οι πίδακες φιλτράρουν
την εικόνα \ τα φαινόμενα επικρατούν
\\ πρώτη φορά \μια πρώτη μάχη\ στον παλιό πόλεμο\\
ο ξένος λύκος \ τριγυρνάει στο δάσος
ενώ πίνεις γουλιές απ’ το ποτήρι μου
\\ δεκάρα δεν δίνεις για τα μυστικά μου \\
μπαίνω στα μάτια σου \ οι διασταλμένες κόρες
απλώνουν τη ζωή \\ έρμαιο \\
μια άλικη πασμίνα πτυχώνεται
στις εσχατιές του πόθου \
γεμίζω με το αίμα σου
ικέτιδα στην Αρκαδία \\ στο ναό του Φοίβου \\
\\το κραγιόν σου θα ραγίσει το κρύσταλλο \\
\ταξιδεύω μακριά \\ με ανθρακικό gps που
καίει \\ Γουαϊόμινκγ και Κολοράντο \
διαπλέω το Γιβραλτάρ με πουνέντε \
το ουρλιαχτό των σκύλων αφομοιώνεται
στον οίστρο των γλάρων
καταστρέφω βουδιστικούς ναούς \
οι ροδαλοί κάλυκες \ ρισκάρουν αμυχές
στους σταλακτίτες του σπηλαίου \
η ιεραποστολή ξεπαστρεύει τη ζούγκλα
τα χαρτάκια προτεραιότητας εναλλάσσονται
\\ μονά - ζυγά \\
κατάθεση \ κατάθεση \ ανάληψη
στα γκισέ της Dogville Bank
βουβός ο πίνακας συναλλάγματος \
ασύνδετα φωνήεντα και παράλληλα βλέμματα
ανακλώνται στον τοίχο με τη φτηνή
reproduction
[τυφλόμυγα κομάντο \ αρσενικές συνομωσίες \
\\ μπιζαρίσματα \\
οι εκδορές των σφαλμάτων στους δίδυμους Γολγοθάδες\
και τα τζακ ποτ της επιθυμίας \
κόκκινο - μαύρο - ζερό \ τα ρέστα ]
Τίγρης κι Ευφράτης \ κομίζουν καταιγίδες
\\ της εγγύς Ανατολής \ μια νύχτα μετά τις χίλιες \\
στον καυτό Περσικό \\ ράγες dna \
καρυκεύματα θαλασσινών εδεσμάτων \
ως στην ακτή της Βομβάης \\
τρεις παράλληλες \\ ένας καθρέφτης θα τις διπλασίαζε \
δύο τις πολλαπλασιάζουν επ’ άπειρον \\
και δυο υπομόχλια \ για εκ νέου επάρσεις
των καθέτων \ ψιθυριστά εμβατήρια της λαγνείας
\\ θούριοι ίπποι \\
η ωραία ματαιότητα του κυνηγού μονόκερων
αργά \\ το χάραμα \\ τυλιγμένοι σε χαρτιά \
μετρώντας σινικές μελανιές \ τεντώνοντας εξάχορδα τόξα
μπορεί να μουρμουρίζουμε κάτι σαν αυτό:
«…κουμπιά που αφήσαν \ σημάδια στους τοίχους
για ετούτη τη νύχτα \ θα γράψουμε στίχους…»
*παράλληλη ανάρτηση
στην Αντιποίηση Αρχής