Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

αυτοί που αγάπησαν πενθούν για όλη τους τη ζωή


Λίγο καιρό πριν ξεσπάσει στο τόσο ιδιόμορφο κεφαλάκι σου ο ήχος αφόρητων αναπνοών με αναγκάζεις κυνηγημένα χαμένα ενώ απουσιάζεις στην Ελευσίνα ή αγνοείσαι στην Ιονία οδό να δημιουργώ γύρω σου διασπασμένες συντριβές από λέξεις την ώρα που αξύριστος και ήπιος ρίχνεις βόμβες στις σελίδες μου και αναγεννάται πόνημα που η αιωνιότητα θ’αφόριζε~ δεν δίνω δεκάρα για τις προσποιήσεις του τρόμου και τα μέτωπα που έχει ανοίξει μαζί σου*αν μου χάριζε κάποιος το τσουβάλι θα πέταγα μέσα τα παράταιρα στοιχήματα όπως για τις διαδρομές της βαλίτσας και το πόσο μακρύτερα κι αθάνατα θα κατορθώσουμε να πάμε μαζί ακόμη και χωρίς εκείνη~στάση σ’ένα σταθμό όπου οι λέξεις τραντάζουν
όπως η ο συριγμός της κιμωλίας σε καλογυαλισμένο πίνακα~τρακάρισμα~ τι παράξενη δυστυχία μας τριγυρίζει~ την ακούω στα ξύλα απ’τα παγκάκια όπως κάθομαι με τον πασατέμπο να τρώει σαν το σαράκι αδιάλειπτα να ενδημεί εξοργιστικά στον κόσμο που περιστρέφεται ως άγιος κι η αγιότητά του με την ανεπανάληπτη με την άπειρη ακτινοβολία του ολοκληρώνει τη δική μας επιστροφή στην λάμψη.από ανάποδο βάθος όπως σε βλέπω προσανατολισμένο σταθερά σε άκομψες αλλά προσφιλείς πλάνες τείνω να μεταμορφωθώ σε πόλη που για πάντα χάνεται ερήμην της η αξία αυτού που λέω είναι αμφίβολη αφού ακόμη δεν έχω πειστεί ότι πρόκειται για μια πόλη που θα χάσεις εσύ και για πάντα.το τραύμα βαθαίνει.το τραύμα απλώνει όπως η λέξη που έφτασε τα οχτώ χιλιοστά.λέξη νοσηρή λέξη γιατρεμένη από τα τραύματά της λέξη άηχη σχεδόν που δεν ησυχάζει ποτέ μέσα μας.μελανή περιφέρεται μελανή κολυμπάει μέσα στον ίδιο της τον άνεμο που σαρώνει τη σκόνη και τη σποδό της.
Γιατί τα αγαπημένα δεν αγγίζονται ακόμη κι αν τα βλέπουμε τοποθετημένα σε κρυστάλλινη λάρνακα ακόμη κι αν έκπτωτοι χαϊδεύουμε με στοργή το φονιά.στον ίσκιο της ελιάς λαμπυρίζουν οι κρόταφοί σου και τα χτυπήματα των φλεβών εκεί σιωπώντας περισσότερο αποφεύγοντας φευγαλέα την κλωστή κοιταζόμαστε στα μάτια όπως λεπίδα που σέρνεται σε αθώο δέρμα~κουράστηκα ως εδώ και σου δίνω όλες τις γραφές από αίμα από τις πιο άδολες μέχρι τις πιο χυδαίες



Έτσι κι αλλιώς μαζί θα πάρουμε το καράβι για το δάσος με τους λύκους