helmut newton

Ο λύκος ήρθε στην αμμουδιά της ερήμου~ξημερώματα~
μου ψιθύρισε…την Κυριακή το βράδυ Πίσω απ’το βράχο θα φωτίσει ο ήλιος
Άφρικα μάμα Με τις πούλιες Τις σκιερές ζωές Με τα πουλιά
Θέλω ίσκιο πολύ μαμά μου Αφρική σύνορο αφόρητης ελευθερίας
Άφρικα με τους μελαμψούς κλέφτες τα χνούδια
Τις πιρουέτες και τον πεντοζάλη που μεθάει τ’άστρα σου
πέρα απ’αυτά που μας παρέδωσε η έρημος πέρα από τα
ριμικά στιγμιότυπα οι φοβεροί τρόποι μεταγραφής
των αισθημάτων εκεί στέκομαι~στέκομαι σαν σκύλα και σαν χάρυβδη
με λυσσασμένα χέρια που παραβιάζουν τα απόρρητα
με μουσκεμένα πανιά στα δάχτυλα που πάνω τους γράφουν
ιστορίες ξυστά στις πληγές μαχαιριές από φτερά αετού
παρακάμπτω για την ώρα την υψικάμινο οι αρθρώσεις είναι το θέμα
εκεί-μάμα- εκεί εναλλάσσονται τα ονόματα για όποιον δεν αναγνωρίζει μέσα του το μέλλον
πώς έχω φυλάξει τους έρωτες μάμα σε ποια ομηρία τους κρατάω?
μα είναι παράλογο να πιστεύω ακόμη πως είχες λύσεις
άκαρπες και ανέλπιδες οι υποθέσεις αφύλακτες κι εγώ ανεφοδίαστη από άτεγκτες μεγαλοστομίες πάντα παρασυρμένη διαστρέφομαι και στα ισχνά και αδέξια έργα καταλήγω αυτό δείχνει και το γκρο πλαν με παράφορη επιμονή στα κοινόχρηστα στερεότυπα


Μάμα μου Αφρική τι με θες
Τι αφού είμαι ιδιότροπος ελιγμός
Μιας ερειπιώδους δισυποστασίας
Τι με θες έντρομο Δαίδαλο~ ευπροσήγορη πομφόλυγα
Κράτησε τη δήλωση της 28ης ενέχυρο
Ως εντολή μελλοντικής ανυπαρξίας


Έτσι ήρθε κι απόψε ο λύκος~με μερικά μακρόστενα ψέματα
Μου θύμισε ότι έχω και αμεταχείριστες ήττες
Και να μην τις ξεχνάω λέει μανούλα μου γιατί τα ψεύτικα πυκνώνονται εκεί
Που χάσκει η αλήθεια


Εδώ είναι ο γκρεμός με ύφος λαίμαργο με θέλει
Κι εγώ αφού τον παραδώσω φρενάρω ενώ
Έχω υποσχεθεί τέρμα το γκάζι Σώσε με Μάμα