Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Low Bap



Τα παρόντα θα στολίσω όπως οι μύστες
Που αποθεώνουν τον παράδεισο στις πίστες
Με λουλούδια φονικά πόσα χρόνια υστερικά
εσύ να τρέχεις το αληθινό να σβήσεις
Απ’τον παγκόσμιο τον χάρτη να εξορίσεις
να μασάς φύλλα πικρά ανιστόρητα αθερμικά
Πιάσε με λοιπόν αφού είμαι αληθινή
κλείσε με στου λάθους τη φαρέτρα
Είμαι λάθος είμαι λάθος λάθος είμαι η μαύρη πέτρα
Εσμός των ηλιθίων δράκος των Καρπαθίων
Η αθώα λήθη φίλων
Το φέρετρο ενός τραγουδιού το μαυσωλείο σκύλων
Τα λιμάνια τα’καψα εκτός κι αν τα πληρώνονται
Να θυσιάζονται υπέρ της διατύπωσης να αθωώνονται σε
Αίθουσα εντύπωσης 2 μέρη βότκα 4 μέρη αφύπνισης
αλάτι πιπέρι φράουλα ντάκιρι πέφτει αυτό τ’αστέρι
Μισό μέρος καλαμιάς στη θάλασσα και φόνοι φόνοι φόνοι
Να πετάς το μωρό μαζί με το νερό του μπάνιου το σεντόνι
Να λούζεσαι Κυριακή ή απλώς ετρούσκα μόνη
Αριθμός μεγάλων αιμοπεταλίων εύρος κατανομής
Μη βρει καλό σκοπό για τους σχιζοφρενείς
σχεδόν δυο νύχτες άντεξα χωρίς να αναπνεύσω
βαμβακερός σκαντζόχοιροις χελώνα λαστιχάκια
Το πράσινο σαπούνι λαστιχάκια έξω έξω έξω
κοκαλάκια απ’τα μαλλιά οστά απ’τους τάφους
Τα τραγούδια έψαξα σκονισμένη τάφρος
διπλανές καμάρες-ρήγματα δεμένη αφρισμένη
Ό,τι μένει μένεται δονείται στο κενό που λες πως περιμένει
Χρόνος είναι θαυματουργό αυτοκόλλητο ψυγείου βότρυς
Μεταμεσονύχτιος καταπακτή υπογείου
Αμυγδαλιές και βότσαλα αστέρια κι αστερίες στις πήλινες υδρίες
Με βήμα που ανοίγουμε στο δρόμο να μας πάρει
Τ’αστέρια είναι το δέρμα μας όταν οι μπάντες έχουν χορδές τις
αρτηρίες
Πυροβολούν ακούγονται πυροτεχνήματα ο σφυγμός σου
στο δέρμα οι ροδιές τα σπόρια ο χαμός σου
καρποί βλαστήματα της άνοιξης επίτοκοι
και βακχικά ολόφαια δελφίνια στις αφές
φρέζες στα μάτια στην πλώρη και στην πρύμνη μονοπάτια
άδικα πηδούν να φύεται ο χρόνος μονοκόνδυλος
ασπόνδυλος να θες
να δονηθεί η ρωγμή σαν σύνδρομο απνοίας υπνικής
πυρετός αιμορραγίας ό,τι πεις καύση αχύρου σε σίδερο πυρωμένο
καθαρή καψαϊκίνη με σιδηρομαντεία θα σ’εξηγώ σε χημικό ακρωνύμιο
φαινσικλιδίνη