Βούντου και Κόκα Κόλα
Για φωτεινούς βρυκόλακες με μακριά μαλλιά
Τατουάζ στον εγκέφαλο σοφιστικέ βλακείες
Για τη Χάνα τον Άλφρεντ σιγά μην πήγαινες στο Κασμίρ
Να γίνεις σεφ αποικιοκράτης θα ήσουν κι εκεί
Ενώ ξοδεύω εικόνες στις Ινδίες για τις ρόδες μου
Με σάρι ποτισμένο οινόπνευμα με άρωμα λεμόνι
Ενάμισυ λίτρο νερό εγώ εσύ εσπρέσο
Θα μιλάμε γαλλικά για τα τρε κομπλικέ
Κι όποιος αντέξει στο φριζάρισμα της γλώσσας
Θα πάρει στον άλλον-αφήνοντας τους διαλόγους
Της κούνιας-αέρα ή άρεα με πορτογαλικό αξάν
Σκέτη παραλλαγή οξέος είσαι
Η Βrazil θα σε περάσει στο πάνθεον της σάμπα
Με μοχίτο καϊπιρίνια και λικνισμένους γοφούς
«hips don’t lie” baby
Δεν είμαι σίγουρη ότι μας χωρίζει μόνο ο
Ατλαντικός κάτι έχω στο μυαλό μου για την άβυσσο
Με τρία σίγμα και έπαρση μάι ας
Cancao do mar Τριγωνάκια για τους ρόλους καρέ για τον Κούκο
Εγώ θα σου μάθω του απέναντι δρόμου τα ζόρια
Δεν θα νοσταλγήσω τη σιγουριά του ωκεανού σου
Ούτε το σώμα σου κάτω απ’το νερό
Εραστής αστός που μπορεί επειδή είναι αστός
Να μην είναι κάποιες φορές Βιετνάμ και πάλι Βιετνάμ
Με βαμμένα νύχια αγγίζεται η μοναξιά σου
η εξουθενωτική σχέση σε μεταβατικό στάδιο
«Τον αποχαιρέτησα,ίσως δεν θα τον ξαναδώ
Μας εγκατέλειψε του οφείλω μια εγκατάλειψη και τα λόγια της
Δεν έχω τι να κάνω εδώ,του μιλάω και κοιτάζει το ταβάνι.
Έβγαλα εισιτήριο για αύριο. Δώδεκα ώρα δική σου.»
Προσπάθησες πολύ για να το αρθρώσεις
Υποκρίθηκες τη συγκίνηση μια χαρά είσαι
Θα πηγαίνω στους τάφους τους ταξιδεύοντας
και από πάνω θα ρίχνω τα ζάρια με βαμμένα νύχια φούξια
Χαζεύω τις αδέσποτες σφαίρες σου πόσο άστοχες είναι
Δεν με πιάνουν το κατάλαβες
Λίγο πριν την έξοδο
«είναι η τελευταία μου νύχτα
Τα αδέρφια μου θα με βγάλουν για φαγητό»
Και ζητάς όλο το πρόγραμμα Δεκεμβρίου Ιανουαρίου
Και ζητάς εγγυήσεις για ένα μήνα μετά και υποσχέσεις
Του κώλου
Ποιος σου έδωσε το διαβατήριο λοιπόν?
Φίγκαρο Φίγκαρο Φίγκαρο
Με ευεργέτησες με τον πιο πομπώδη τρόπο
Τουαρέγκ
αν υπήρχε θεός το όνομά του θα ήταν
Αμαντέους και θα έτρεχε μίλια μακριά από σένα
καουμπόυ της τζαμαρίας Της πισίνας και του πάγκου ανακλαστικέ
Με τη μυϊκή μάζα ετοιμοπόλεμη
Πρόγραμμα της ΝΑΣΑ αποδελτιώνω
Παρά ν’ανεβώ πάνω στο γραφείο σου
Χάρε Κρίσνα και κρύες βρύσες
αναγραμματισμοί και παρατονισμός
Μόρια των μορίων Ώ μόρια για πάντα
Στη μνήμη παλλόμενων τροπικών αγαλμάτων
Σχήμα 6 για συζήτηση που αποσπά από τις παραισθήσεις
Βγάλε τα γυαλιά να δεις ποιος ψεύδεται
Θα απασχολούσες τον Καμιζέ το Ριμπό τον Ρισέ
Τον Βουαζέν
Der andere αυτοσχέδια αυταπάτη
Λαμπρά ντεζα βου για ραπ μπονσουάρ
Να με πας στον εγκληματολόγο Όπως η Ιβέν του Πρεβόρστ
Υστερικό υστερόγραφο Πέντε χρόνια με σκάβουνε
και βρήκαν τη Μαντλέν μέσα μου εσένα θα φοβηθώ?
Για το ντεκόρ και το ξυράφι σμιλεύει Τον Κούρο και την Κόρη
Την Ιουλιέτα και τον Ρωμαίο τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα
Hips don’t lie Πάλι κάνει ζέστη εκεί αλαφροπάτητε θεούλη μισέ
Μια ψάθα θα’χω στο στήθος για να με γνωρίσεις
Ανκόρ μασάζ θα νετάρω στον τερματισμό
Απονενοημένο αγρίμι με λένε βλάκα-όχι Όμπνι,αλλά στις Ρώμες σου με υποκοριστικά της διανόησης μεγάλωσες κι ας ήσουν σε τετράκοπο στην Οξφόρδη κι εγώ σε σκιφ στην Κέρκυρα-μη με πλησιάζεις
Εγκλωβισμένος συμπαγώς με άλλα είκοσι εκατομμύρια
Υπό καταρρακτώδη βροχή να σε πηγαίνει ο σωφέρ
-το εξήγησες…"ξέρεις όλοι έχουν οδηγούς εδώ…"-
Γδύσου που δεν ξέρεις τι θες Έχω σκορπιούς στα δάχτυλα
Για αντίο hello περίπλοκα Άσε το θέμα εκεί που βρίσκεται
Δεν χρειάζεται προεκτάσεις Για το ό,τι κάτσει ξέρεις
Αν σε δω σ’εκείνο το γραφείο Πίσω από το μπλαζέ ύφος και τα γυαλιά
Μπορεί να σε σκοτώσω Να προσεύχεσαι στον Αμαντέους και στον Βερμέερ
Με κλειστά μάτια να διαπράττεις Το βλέμμα
Να ζήσουμε αλησμόνητες στιγμές εγώ κι εσύ
Στο ανορθόγραφο ημισφαίριο με σήμα Την οξύνοια του λωτοφάγου
Δείκτες Αλαζονείας στην καμπύλη των Ιμαλαϊων
τι μου ζήτησες?να σε τοποθετήσω στις αποσκευές μου?
Να σε βάλω στις αποσκευές μου μάλιστα
Τιμποκτού ροζ πουκαμισάκι μαυρόασπρη amour εγώ
να μας ευλογεί η καμήλα με βρεγμένο δυόσμο στην πίστα
της ερήμου
Η σειρά μου για τον άργυρο Στα αφρικανικά τζαμιά
Να εκλαϊκεύω την αστική σου ανισορροπία
Φίγκαρο Φραγκφούρτη Σάο Πάολο Αθήνα Καλκούτα
Αποχαιρέτα τις σεκόγιες που χάνεις
Ήρθε η ώρα του κικ καποέϊρα
«τι μου δίνεις να στο πω φερ’το μπικ
Το ξυραφάκι να κοπώ»
ραντεβού στο porto bello bellus
σ'ένα μήνα από τώρα
με συστολή και πάθος
[μισό λεπτό να υπογράψω κιόλας]
ObNi