Επιμηκύνοντας το τρίκοπο* όχι
Ισορροπώ στην ετεροχρονία του
Το βλέπω δρόμος δεν υπάρχει
Γυρισμός ούτε άσε με
Ο κατασκευαστής του πλαισίου
Γράφει επάνω στις καταφάσεις
Την ημερομηνία λήξης
Όπως στα ελαστικά των αυτοκινήτων
Στα best of και η overdose τριβή
του δαχτύλου στη σκανδάλη
To be or not to be
Πούν’το πούν’το το δαχτυλίδι
Πού είναι η Κλεοπάτρα
Πώς θα σε βρω στη Μεγάλη Βρύση
Τόσα παιδικά παιχνίδια χαμένα
Ανακατεμένα με μπάλες κατέργων
κώνειο και λογάκια από στρυχνίνη
Σου μιλώ από τη Baule την Καλκούτα
και το Κιότο
Ν’αντέχει κανείς σου λέω τον Ενεστώτα
Ορκίζομαι δύο ημερομηνίες
Στον εαυτό μου
Αντοχής και άρσης
Πρώτη του νέου χρόνου
δεύτερη νύχτα
που
Θα εμφανιστείς χωρίς την παρεμβολή του
Άκυρου του ίδιου
Το κουβάρι υπάρχει με κάμπους τους κόμπους
Μπερδεμένους άλυτους
Το άλυτο παράγει ερήμην μου μηχανισμό επίθεσης
Εναντίον όλων που το ημίμετρο είναι ο τρόπος τους
Να διαπράττουν κατά συρροήν μήτρες που
Γεννούν αλάνθαστες
Μελλοθάνατους-τηλεφωνημένους-**
Πρόσφατα έμαθα «καμιά πατρίδα» γι’αυτούς.
Μετά τα μεσάνυχτα πάντα γεννιέμαι
Στη χώρα των αρνήσεων
πεθαίνω πριν τα ξημερώματα
Σε αμβλεία γωνία κατάφασης
Για να ξαναγεννηθώ σε μια κιβωτό
Και να σωθούν όλα τα τραγούδια
Που μου έγραψες
Και να σωθούν όλα εκτός
από
Τα πάντα και το πάντα.
Μία μία τις επέλεξα τις κιβωτούς μου
Είναι θυρίδες λύπης-όχι τηλεφονικοί θάλαμοι-
και ψευδομάρτυρες δεν θέλω
Από κει έβγαλα για να σου χαρίσω την πληγή
και τον πόνο της
μου τα ζήταγες με αγωνία
Ποτέ δεν σου υποσχέθηκα να μείνω
Να γίνω ηδονοβλεψίας της λύπης σου
Σου ψιθύρισα από το Δελχί
Από τη Σαγκάη τη Χιροσίμα
Το Μπαγιαραμίκ
Σου μίλησα από το Αραράτ
Το Κασμίρ τη Τζοντπούρ
Ο Αόριστος αυτός είναι αποδεικτικός
Πέρασε τα στάδια της ένδειξης φοβισμένος
Αλλά με άριστα
Απόντες θα συναντιόμαστε***
Στο Νείλο στον Ληθαίο
Στον Πηνειό στον Τίγρη
στον Ευφράτη στον Ινδό
Βρες μου τον τρόπο
Ν’αφήνεις μέσα μου την απουσία
Χωρίς το αναπάντητο να γίνεται
Πληγή που ζητάει κι άλλο αίμα
Όλο το αίμα-πονάει
Μπορώ να σε κόψω
απ’όποιο σημείο
Του σώματός μου μου πεις
Για να σε κάνω να υπάρχεις.
[*διαβάζεται με τη διπλή ετυμολογία
που φέρει
**αδόκιμο
***έχει το χαρακτηριστικό της
Μάταιης στίξης το τέλος της
Φράσης αλλά το έσπασα λίγο
Πριν την αυτόματη θραύση του]
το κείμενο εντελώς χαρισμένο
-αφιερωμένη και η τελευταία εικόνα-