Άκου...στα ρήγματα των δρόμων
Πέφτουν τρενάκια ηλεκτρικά
Ασθενοφόρα νεκρικά
Συνέπεια καπνού και νόμων
Σκόνη καμμένη δοκιμάζω
Σ’ενός φεγγίτη το κεντρί
Του παραδείσου τα ουρί
Είναι απάτη.Σε σκεπάζω.
Όλα τα φώτα στη σκηνή
Μοιράζονται το βράδυ
Κι άλλη πλανόδια ποινή
Ρίχνει φωτιά στο λάδι
Ανακωχή κι ευθανασία
Οι δυο θαλάμες του χαμού
Αστραφτερή η φλέβα μου
Να πριονίζει αθανασία
Μια πεταλούδα καμικάζι
Χτυπάει φτερό μες στη φωτιά
Σαν την τορπίλη του Νοτιά
Που την πετάς κι η γη αλλάζει
Για των δογμάτων τις νευρώσεις
Κρατώ στα χέρια αναφορές
Στα πεζοδρόμια οι φθορές
Αντίδοτα για τις κακώσεις
Στραγγίζει ανάσες η ζωή
Ξεροί κι οι γαλαξίες
Μόνο που περιβρέχονται
Από ομοιοκαταληξίες