κοντινό πλάνο

Έτσι είναι αυτά τα φιλμ. Εσύ με σκηνοθετείς,εγώ παίζω.
Οι αυθαιρεσίες παρακάμπτονται αφού έτσι κι αλλιώς το σενάριο
Είναι ατημέλητο και η ταινία αμφίβολου κτύπου.
Φτάνεις κάποτε στο πρόσωπο.Κοντινό πλάνο. Στα μάτια. Εκεί φαίνεται
Η πίκρα της κατάποσης του δηλητηρίου.Έτσι νομίζω.Καθαρότερη πίκρα απ’αυτή
Δεν υπάρχει. Πιο ήρεμο δηλητήριο απ’αυτό δεν υπάρχει. Καμία έγκλιση δεν οδήγησε
Το πλάνο ψηλά ούτε τα χέρια στα μάτια.Μόνο ο υδράργυρος. Πυρετός θα έλεγε ο Άκης Πάνου.
Όταν παλιώνουν αυτές οι θερμοκρασίες αναρωτιέμαι αν γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι ή καλύτεροι εραστές.
Έτσι που λες.Το συζητάς καμιά φορά.Ειπώνεται και η πίκρα της Ανατολίας διαφορετικά.Συνεχίζεται το νουάρ και το μπλανς.Στα βυθισμένα στη γη ανάκτορα. Στη σπουδαία θυσία στο κεφαλόσκαλο κατά το Κούρμπαν Μπαϊράμι. Πυροβολισμοί στον αέρα για τη γιορτή.
Μπορείς να πάρεις στα χέρια σου τον ανατολικό μου κόσμο και να τον περιφέρεις σε αμανέδες και σπαράγματα,στα στενά του Ακσαράι,στα μικρομάγαζα,στα μισογκρεμισμένα τείχη,στις θέρμες,στα ρωμαϊκά ερείπια,στα καφενεία με τους ναργιλέδες?
Επειδή σ’αγαπούσα στο μεσαίωνα της Πόλης επέστρεφες όπως κι εγώ γιατί η ζωή στο σκοτάδι δεν μας έφτανε.Μαυρόασπρα από παλιά αγαπιόμαστε.

[Μην πάρεις το τρένο.
Παίρνει πίσω τις αγάπες.

 Έλα απόψε με την παλιά μηχανή.
Θα γυρίζουμε όλη νύχτα στους δρόμους]