Δεν αντιστάθηκες. Σηκώθηκαν σημαίες.
Ας πούμε πως είσαι ένα κουπί μαγεμένο
Στη Λιβύη με τα αυτάρεσκα νερά
Αφιόνι κάπως σαν ιερός αυλός
Εμπρόθεσμα στρώματα ταπεινά χέρια
Δάχτυλα για τον ταραγμένο ύπνο
Απόμακρα τον φωτίζουν τα ύστατα αστέρια
Ο ταραγμένος ύπνος
που δεν χρειάστηκε να πάμε πουθενά
ούτε βήμα
Ούτε πιο πέρα ούτε πιο κει ούτε εκδρομή
Ούτε ουρανός και το τρένο δίπλα τόσο κοντά
Ούτε σε αυτοκίνητο να μπούμε
Μας πήγαν οι εκθέσεις παρακάτω
Παρακάτω θα πω εγώ μάθημα
Μη μιλάς. Όχι. Θα πω εγώ.
Απότομα από τομή θα επιστρέψω για τη γραμμή
Που έσυρε το μολύβι και έδωσε ανάσα στον ήχο
Κι έδωσε ίχνος στο μαύρο και στο στίχο φορτίο
Έχασα τις μέρες έχασα τη μέρα έχασε η μέρα το απόγευμα
Τηλεφώνησα. Το ρεύμα έπεσε.Το δίχτυ σχίστηκε.
Ο δίσκος έπαιζε. Σε κάποιο αυλάκι του έχασα τη μέρα.
Δεν είπα για ξοδέματα
Τη νύχτα την περίμενα. Πρέπει να’χουν περάσει μέρες.
Νύχτες. Η μεγάλη μεγαλύτερη βρύση στάζει.
Σταγόνες κάθε μεγέθους.
Πρέπει να’χουν περάσει μήνες.
Βάζω το κεφάλι μου κάτω απ’τη μεγάλη βρύση.
Στάζει στο μυαλό μου υγρό το κενό.
Λίγο λίγο
Λίγο πολύ το ίδιο
Πρέπει-δεν θυμάμαι-να μιλήσαμε για ρεζέρβες,σεξσοπ,ντουζιέρες
Αμέσως μετά για σινεμά ταβέρνες και κληματαριές
Συμφιλιώνοντας τις εκατέρωθεν καταστροφές σε μια πολιτεία
Συμπέρανα καταψύκτες αλλά μιλάγαμε
Μια πρόσκαιρη λάμψη που την πέρασα για φωτισμένο λιμάνι
Εντάξει ήταν το αστραποβόλημα αλλά δανεικό. Όχι ολόδικό σου
Για εντυπωσιακούς οργασμούς διατίθενται εργαλεία απλά και σύνθετα
Καταμεσής στα υπόγεια των ποιημάτων
Στις σκάλες θα μαρτυρούν των ονομάτων οι ιστοί
Γιατί να πω?
Παρακάτω. Ναι. Μάθημα πρώτο:
το αυτόματο πότισμα
Αν αποφασίσεις κάτι για τη «μικρή κινέζα ράφτρα»
Στείλε την κλωστή ή το βελόνι
Όχι και τα δύο μαζί
Ποτέ τα δύο μαζί
Και έναν από τους δύο Πόλους
Τον Νότιο
Αυτόν
Δεν θυμάμαι να είπαμε κάτι άλλο
Έπεσε η γραμμή
Κέδροι κέδροι κέδροι!