Πειραματικά διαθέσιμος μεσημβρινός έφηβος-φεύγει όλος μια στέπα- απαγορευμένο το κλειδί των ψιθύρων
-Αυτό στη μέση ακριβώς της μέρας
Ακούς μου λες που σου μιλάω σε ακαταλαβίστικα αραβικά ιερός καπνός και η πεταλούδα στον ορό αγγίζει αθέλητα και μεθυσμένα χορεύοντας μετά λιποθυμώντας τις αστρικές πληγές σου το πονεμένο σχήμα το σώμα σου σαν σπασμωδική επανάσταση αγνή όμως και πυρετώδης καρφώνεται σε νυστέρι για τα περιοδεύοντα αισθήματα να εμψυχωθεί το κέρμα να μην πέσει όπως όπως στο κουτί στο ποτάμι στη βάρκα-απογευματινό λίγο πριν δύσει ολόκληρος ο ήλιος
κοίταξέ τον θυμάται θα μπορούσε να θυμάται όταν αγαπάει κι όταν μισεί σώμα ερωτευμένο σώμα που συναντάς αλλά ο θεός αλύγιστος και γεννιέται εξωσωματικά η τρυφερότητα αφού
-κομμένη στη μέση η νύχτα- αλλού κυοφορείται έτσι ορθώνεται και διακλαδίζεται η υγρασία των υπογείων χωρίς ήλιο και θεό σε αντίθετες μέρες από τη ροή των υπαινιγμών ακουμπάς ό,τι αγαπήσαμε και δεν το ψάξαμε τα λάθη τις φραγές τις πολιτείες τα έξοδα τα χαρτιά την ένδοξη αγωνία-εννέα και μισή το πρωί
συμπαγής και στεγανή χωρίς κανέναν πόρο να διαφύγει από κει λίγο ρίγος λίγος ιδρώτας το αλάτι σταθερό πάνω στα βαριά και βαθιά τραύματα και το ψαλίδι για τα δευτερόλεπτα έτοιμο να κλείσει σε σαρκοφάγο τα βλέφαρα που χαμηλώνουν-τρεις μετά τα μεσάνυχτα-
ενώ ο Σεπτέμβρης μπαίνει αισχρός σωφρονιστικός αναμορφωτής η προτίμησή μου για τα πτερόεντα δηλώνει την απέχθεια στους καταψύκτες και τα φίλτρα το λιώνω το χαρτί στη χούφτα κι είναι σαν σίδερο ατσάλι βαρύ το θερμοκήπιό του δωρίζω –δεν υπάρχει χρόνος
παφλάζουν γύρω τα κωνοφόρα πυρακτωμένα ξεφλουδίζουν αναισθητικά χάπια για τις δοκιμές και τα περιορισμένα-φεύγει- πια πειράματα ξεβάφομαι-φεύγω ολόκληρη έρημος- ξεφλουδίζομαι κι εγώ χαϊδεύω-φεύγω- έντρομα δίχτυα γλείφω μαχαίρια τσαλακώνω τα άμφια των φύλλων λίγα λεπτά-φεύγει- πριν ο μάγος των ζωοδόχων οραμάτων εκπνεύσει την εκδρομή στην ώρα του στο αλώνι με αγριμική ορμή-φεύγω φεύγω- κι όταν επιτέλους θα ξημερώνει σμίγοντας κατάφωρα το σκοτάδι με το φως θα κυλάς εμένα και το νερό γύρω από τους μηρούς σου
Όλο το καλοκαίρι κολλημένο στο εννιά
Όλο το καλοκαίρι εννιά
Φθίση στις δέκα
Ανάταξη στις έντεκα
Χιροσίμα -Ναγκασάκι μου
Κράτα το καλοκαίρι μωρέ
Δεν το θέλω πίσω
τι να το κάνω ανάπηρο
-Αυτό στη μέση ακριβώς της μέρας
Ακούς μου λες που σου μιλάω σε ακαταλαβίστικα αραβικά ιερός καπνός και η πεταλούδα στον ορό αγγίζει αθέλητα και μεθυσμένα χορεύοντας μετά λιποθυμώντας τις αστρικές πληγές σου το πονεμένο σχήμα το σώμα σου σαν σπασμωδική επανάσταση αγνή όμως και πυρετώδης καρφώνεται σε νυστέρι για τα περιοδεύοντα αισθήματα να εμψυχωθεί το κέρμα να μην πέσει όπως όπως στο κουτί στο ποτάμι στη βάρκα-απογευματινό λίγο πριν δύσει ολόκληρος ο ήλιος
κοίταξέ τον θυμάται θα μπορούσε να θυμάται όταν αγαπάει κι όταν μισεί σώμα ερωτευμένο σώμα που συναντάς αλλά ο θεός αλύγιστος και γεννιέται εξωσωματικά η τρυφερότητα αφού
-κομμένη στη μέση η νύχτα- αλλού κυοφορείται έτσι ορθώνεται και διακλαδίζεται η υγρασία των υπογείων χωρίς ήλιο και θεό σε αντίθετες μέρες από τη ροή των υπαινιγμών ακουμπάς ό,τι αγαπήσαμε και δεν το ψάξαμε τα λάθη τις φραγές τις πολιτείες τα έξοδα τα χαρτιά την ένδοξη αγωνία-εννέα και μισή το πρωί
συμπαγής και στεγανή χωρίς κανέναν πόρο να διαφύγει από κει λίγο ρίγος λίγος ιδρώτας το αλάτι σταθερό πάνω στα βαριά και βαθιά τραύματα και το ψαλίδι για τα δευτερόλεπτα έτοιμο να κλείσει σε σαρκοφάγο τα βλέφαρα που χαμηλώνουν-τρεις μετά τα μεσάνυχτα-
ενώ ο Σεπτέμβρης μπαίνει αισχρός σωφρονιστικός αναμορφωτής η προτίμησή μου για τα πτερόεντα δηλώνει την απέχθεια στους καταψύκτες και τα φίλτρα το λιώνω το χαρτί στη χούφτα κι είναι σαν σίδερο ατσάλι βαρύ το θερμοκήπιό του δωρίζω –δεν υπάρχει χρόνος
παφλάζουν γύρω τα κωνοφόρα πυρακτωμένα ξεφλουδίζουν αναισθητικά χάπια για τις δοκιμές και τα περιορισμένα-φεύγει- πια πειράματα ξεβάφομαι-φεύγω ολόκληρη έρημος- ξεφλουδίζομαι κι εγώ χαϊδεύω-φεύγω- έντρομα δίχτυα γλείφω μαχαίρια τσαλακώνω τα άμφια των φύλλων λίγα λεπτά-φεύγει- πριν ο μάγος των ζωοδόχων οραμάτων εκπνεύσει την εκδρομή στην ώρα του στο αλώνι με αγριμική ορμή-φεύγω φεύγω- κι όταν επιτέλους θα ξημερώνει σμίγοντας κατάφωρα το σκοτάδι με το φως θα κυλάς εμένα και το νερό γύρω από τους μηρούς σου
Όλο το καλοκαίρι κολλημένο στο εννιά
Όλο το καλοκαίρι εννιά
Φθίση στις δέκα
Ανάταξη στις έντεκα
Χιροσίμα -Ναγκασάκι μου
Κράτα το καλοκαίρι μωρέ
Δεν το θέλω πίσω
τι να το κάνω ανάπηρο