Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

περπατούσα αφηρημένη


Αυτό είναι γραμματική και φαρισαίοι.

Εκθαμβωτικός καταχρηστικός δίφθογγος στη λέξη αηδόνι. Ρήματα ελλειπτικά. Αμέθυστος ιδιόκλιτος χαλεπός. Ποιο είναι το σωστό,δείξε μου. Η προπαραλήγουσα περισπάται στην ημεδαπή αδιάσπαστη διάλεκτο. Τι μέρος του λόγου είναι το «αν», υποθετικός σύνδεσμος ή δυνητικό μόριο? Συνώνυμο της ραστώνης η αδράνεια αντιθέτως ερριμμένη και ατάκτως οτρηρή. Η παράγωγος του αθροίσματος δύο συναρτήσεων f και g είναι f+g?αν δεν κράταγε μια δεκαετία ο Τρωικός πόλεμος ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα μεταξύ μας στο Ανταναρίβο ή στην Μπαντάρ Σερί Μπεκοβάν. Όταν τονίζεται η μακρόχρονη παραλήγουσα μιας λέξης που δεν έχεις εκστομίσει πρίν από ένα βραχύχρονο ψέμα παίρνει βαρεία υπογεγραμμένη. Για πες το β’ενικό της ευκτικής μέλλοντα του ρήματος σώζω. Δείξε μου. Με σύμφωνα Χειλικά. Ποιος θα γράψει την Τριλογία? Δείξε μου με σύμφωνα Χειλικά. Γιατί διαφέρει το αόριστο από το ερωτηματικό «τι» στον τονισμό. Δεν είναι λίγο πράγμα ο τονισμός. Τον είδα τον υπερθετικό του επιθέτου που φοβόμουν. Από μόνη μου. Μην κάνεις τον κόπο. Ο Παρακείμενος είναι χρόνος συντελεσμένος. Και όποιος χτίζεται στις εκβολές του Νείλου έχει αλλάξει κοίτη χίλιες φορές. Το ένα όριο της παρουσίας μου το συλλαβικό κατατρώει το ΑΜΠ. Στα ινδοευρωπαϊκά οπωσδήποτε. Στα σανσκριτικά το επίθεμα ΝΤ παίρνει την εξήγηση της ομηρίας ή απότοκου σκλαβιάς. Το ABD αναφέρεται ως αραβική λέξη. Λατρεύεται σαν θεότητα. Είναι το υγρό στοιχείο. Ας μην ξεκινήσουμε από τους φοινικικούς σταθμιστικούς παράγοντες. Δεν μιλάω για κανόνες. Αλλά για το ollen. Και τον Απόλλωνα. Για λίγο. Ή Ήρα Κυβέλη Περσεφόνη.


[Ξέρω ποια λείπουν από το κείμενο. Αυτά χαρίζονται σε όσους έχουν θέματα αντίστασης στον πειρασμό «να σπαταλήσουν ανθρώπους» που οι ίδιοι διατείνονται πως αξίζουν τα πάντα. Και ακόμη χαρισμένο σε κείνους που ελπίζουν ό,τι φοβούνται.]