Αν δεχόμουν ακροάσεις από τριζόνια ίσως θα μπορούσα να εξημερώσω τις νύχτες
σε τέτοιο βαθμό που να μη χρειάζεται να σπρώχνω βίδες και κλειδιά σε μαλακά σαπούνια
για να γίνω παραχαράκτης ή φτηνός διαρρήκτης
είναι περιττές αυτές οι H2O γενναιοδωρίες
εδώ διαπιστώνεται ότι κάποια φυγή θα συνοδεύεται από δειλία που πρόλαβε και
μαράθηκε λίγο πριν φύγεις
για τους αυτόχθονες των ρημάτων αυτοκαταστροφής
δεν ξέρω να το πω καλύτερα
δεν θέλω να το πω καλύτερα
γιατί η κόλαση είναι κόλαση
γιατί ο διάβολος είναι διάβολος
και μόνο ο θεός δεν είναι θεός
από άγνωστη αιτία κάποτε πνίγονται τα φεγγάρια ή ας πει κάποιος από τι
χαράσσονται οι σιωπές
πολύστικτες
διάτρητες
τολμώντας να μιλήσω για διασταυρώσεις σε ράγες
από θλίψη που μπερδεύει καμιά φορά την ωοτόκο με
τη θηλαστική φύση της
εξαργυρώνονται συνήθειες βαριές
η αγάπη μπορεί να μην έχει τρόπους
επειδή η ίδια είναι ο τρόπος και ο πόνος του
τον έρωτα από πριν τον ζήσεις γνωρίζεις ότι
πρόκειται για χημικό οξύ
ασχέτως αν παρωδείς τα λοξά του ίχνη στα φρεάτια
εύχεσαι ακόμη και την περίπλοκη αποκατάσταση της
παραμικρής χαράς σου
έτσι αναπαύεται ή έτσι ανανεώνεται το ράγισμα της αθωότητας
και είναι κάποιου είδους έκκληση για να εξεγείρονται οι δυσχερείς συνυπάρξεις
διεσταλμένες καρκινικά κόρες όπως επιτίθενται τα ουσιαστικά και τα επίθετα
ψελλίσματα ρουά ματ με ευθύγραμμο ζήλο
οι ορθές γωνίες αναπαριστούν τις τέμνουσες ζώσες αφές
και η ύλη βρίσκει την αλήθευσή της στο θάνατο
ανώφελη η ενηλικίωση της συνειδητοποίησης-ευρύτερα της συνείδησης
που λέει ότι θα ζεις τιμωρημένα και το ξέρεις και θα το νιώθεις
θα ζεις στερημένα και θα το καταλαβαίνεις και θα το αισθάνεσαι ως το τέλος
θα ζεις αγωνιώντας για όλα αγωνιώντας για την επόμενη στιγμή για κάθε στιγμή
ως το τέλος
όπως η απόσταση των χεριών σου από βενζινάδικο που διαθέτει καύσιμα παράτασης
και αφού λίσπη δεν προλάβαμε να σπάσουμε
για να με αναγνωρίζεις στο άλλο μισό της
ως ετεροθαλλή της χροιάς της σκιάς και του φωτός της αφαίρεσης
σου δείχνω τις χορδές
στο'πα είναι φλέβες οι χορδές
σπάσ'τες να δεις πώς τρέχει το αίμα
ακύρωτο
το'πες και συ κι όχι με λόγια
από τότε και για όσο
είσαι η μια άκρη του μολυβιού μου
με αγάπη και συνέπεια σου στέκομαι
όπως σχολική μεταλλική ξύστρα
στη μνήμη του Στέλιου
σε τέτοιο βαθμό που να μη χρειάζεται να σπρώχνω βίδες και κλειδιά σε μαλακά σαπούνια
για να γίνω παραχαράκτης ή φτηνός διαρρήκτης
είναι περιττές αυτές οι H2O γενναιοδωρίες
εδώ διαπιστώνεται ότι κάποια φυγή θα συνοδεύεται από δειλία που πρόλαβε και
μαράθηκε λίγο πριν φύγεις
για τους αυτόχθονες των ρημάτων αυτοκαταστροφής
δεν ξέρω να το πω καλύτερα
δεν θέλω να το πω καλύτερα
γιατί η κόλαση είναι κόλαση
γιατί ο διάβολος είναι διάβολος
και μόνο ο θεός δεν είναι θεός
από άγνωστη αιτία κάποτε πνίγονται τα φεγγάρια ή ας πει κάποιος από τι
χαράσσονται οι σιωπές
πολύστικτες
διάτρητες
τολμώντας να μιλήσω για διασταυρώσεις σε ράγες
από θλίψη που μπερδεύει καμιά φορά την ωοτόκο με
τη θηλαστική φύση της
εξαργυρώνονται συνήθειες βαριές
η αγάπη μπορεί να μην έχει τρόπους
επειδή η ίδια είναι ο τρόπος και ο πόνος του
τον έρωτα από πριν τον ζήσεις γνωρίζεις ότι
πρόκειται για χημικό οξύ
ασχέτως αν παρωδείς τα λοξά του ίχνη στα φρεάτια
εύχεσαι ακόμη και την περίπλοκη αποκατάσταση της
παραμικρής χαράς σου
έτσι αναπαύεται ή έτσι ανανεώνεται το ράγισμα της αθωότητας
και είναι κάποιου είδους έκκληση για να εξεγείρονται οι δυσχερείς συνυπάρξεις
διεσταλμένες καρκινικά κόρες όπως επιτίθενται τα ουσιαστικά και τα επίθετα
ψελλίσματα ρουά ματ με ευθύγραμμο ζήλο
οι ορθές γωνίες αναπαριστούν τις τέμνουσες ζώσες αφές
και η ύλη βρίσκει την αλήθευσή της στο θάνατο
ανώφελη η ενηλικίωση της συνειδητοποίησης-ευρύτερα της συνείδησης
που λέει ότι θα ζεις τιμωρημένα και το ξέρεις και θα το νιώθεις
θα ζεις στερημένα και θα το καταλαβαίνεις και θα το αισθάνεσαι ως το τέλος
θα ζεις αγωνιώντας για όλα αγωνιώντας για την επόμενη στιγμή για κάθε στιγμή
ως το τέλος
όπως η απόσταση των χεριών σου από βενζινάδικο που διαθέτει καύσιμα παράτασης
και αφού λίσπη δεν προλάβαμε να σπάσουμε
για να με αναγνωρίζεις στο άλλο μισό της
ως ετεροθαλλή της χροιάς της σκιάς και του φωτός της αφαίρεσης
σου δείχνω τις χορδές
στο'πα είναι φλέβες οι χορδές
σπάσ'τες να δεις πώς τρέχει το αίμα
ακύρωτο
το'πες και συ κι όχι με λόγια
από τότε και για όσο
είσαι η μια άκρη του μολυβιού μου
με αγάπη και συνέπεια σου στέκομαι
όπως σχολική μεταλλική ξύστρα
στη μνήμη του Στέλιου