το αμήχανον κάλλος

Έλα διάλυσέ μου όλα τα γνώριμα σχήματαΚατάσπειρέ με, με καινούρια αόρατα ξέφρενα για να μπορώ ν’αποφεύγω το επιθυμητικό και να χωρώ σε σένα το ριψοκίνδυνο των εξομολογήσεων και των ομολογιών να μην ξεθωριάσει να μην χορταριάσει να μην προσκρούσω στα βράχια του ανικανοποίητου και μετά βρες μου ονειρικές διεξόδους να δραπετεύουμε μαζί στην πιο εξωστρεφή χάραξη του δυσπρόσιτου δεν θέλω δεύτερες ευκαιρίες σε νύχτες περιφραγμένες τι ωφελεί;Θέλω τη μία μόνο από τις Χίλιες μπορείς;και όλο όλο όλο το «αμήχανον κάλλος» του Πλάτωνα κι έτσι έτρεχα τώρα πριν λίγο τώρα

[Αυτό-ναι- είναι για σένα. Αλλά θα το καταλάβαινες και χωρίς να σου το πω]

Σεχραζάντ