Όταν μιλάμε για αυλή,κήπο,
για ουρανό αστέρια και θάλασσα
η λέξη αθωώνεται
Σε τόσο βάθος ή ύψος που σχεδόν τ’αγγίζει
Όταν όμως ο προσδιορισμός αφορά άνθρωπο
τότε επι-τίθεται σε όλα αυτά
Με δόλο και φθόνο
Και δεν είναι που κατά κράτος τα νικάει
ή που ολοσχερώς τα καταστρέφει
Και δεν είναι που καταρρέουν οι νοηματοδοτήσεις
Δεν είναι ακόμη που φαίνεται να καταργείται η ψυχή
Περισσότερο είναι η αμφιβολία,αν υπήρξε ψυχή
για ουρανό αστέρια και θάλασσα
η λέξη αθωώνεται
Σε τόσο βάθος ή ύψος που σχεδόν τ’αγγίζει
Όταν όμως ο προσδιορισμός αφορά άνθρωπο
τότε επι-τίθεται σε όλα αυτά
Με δόλο και φθόνο
Και δεν είναι που κατά κράτος τα νικάει
ή που ολοσχερώς τα καταστρέφει
Και δεν είναι που καταρρέουν οι νοηματοδοτήσεις
Δεν είναι ακόμη που φαίνεται να καταργείται η ψυχή
Περισσότερο είναι η αμφιβολία,αν υπήρξε ψυχή