Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Whirling

Με είχες κιόλας πει Νύχτα
Κρατώντας με έξω από τα μάτια σου

Δίπλα μου πέρασες
Ο αέρας σου έσπρωχνε τον κόσμο
Στα νερά του Βοσπόρου
Κι έπειτα τον γύριζε ανάποδα
Και τον σφύριζε

Ανάμεσα σε μένα και στο στροβίλισμα Υπάρχει ένα κενό Το διατρέχει ο Γαλατάς ένα βότσαλο ριγμένο στον Κεράτιο Πνιγμένη ηχώς Μοναχικός ήχος Υγρός ερωτικό βογκητό Κόκκινη κλωστή που γυρίζει στο πουθενά Ένα χτένι Ένα κουδούνισμα από τσόφλι καρύδας Σκέψη μισή Ένα καράβι με πανιά γερμένα στη ζεστή υγρασία Αποχαύνωση

Κι έπειτα σε είδα στα ραμπάμπ που διατηρούσαν κάτι από την ισχυρή μαγεία Των δαχτύλων σου Του αντίχειρα Dubre του δείκτη Merak του μέσου του παράμεσου-μεγάλο κύπελο Δείκτες για το Polaris Έτσι θα είμαστε Ένα Όπως ο Mizar και ο Alcor από ασφυκτική εγγύτητα Σε είδα στη θάλασσα και στο ρετσίνι Του φλοιού και στα κυπαρισσόμηλα Στα νούφαρα και στα ώριμα σταφύλια στα ξεχασμένα ναυάγια στην τσιγγάνικη φωτιά

Κι έπειτα σε ξαναείδα στο Ισλάμ Σ’ένα σεράι που ήμουν Καντίν ευνούχοι οδαλίσκες Με στολισμένους αφαλούς και στα μάτια Λαμπερές σταγόνες στα μπράτσα βραχιόλια δαντέλες φτερά στους ώμους που τις έκαναν να μοιάζουν Με πολύχρωμες γιγάντιες πεταλούδες Αρώματα της φωτιάς Με αφύπνιζαν και με ξεσήκωναν Όπως κάθε φορά το μαύρο μπλε Που κρέμεται από τα παράθυρά σου

Σ’ελαφρές φελούκες δοξάζεις ήβες
πιάνω εγώ με τα χέρια μου τις στάχτες

Κι έπειτα φαίνονται ηλπικυίες και τετρωμένες αιώνια στον ορίζοντα οι όχθες του Νείλου
Και κει σε βλέπω ερωτευμένο με την Καντίν να χαμογελάς στον ουρανό Και ή αυτός χαμηλώνει ή εγώ ψηλώνω τόσο που να έτσι να απλώσω το χέρι μου φτάνω την Ursa Major με τη χούφτα μου στη δίνω Μόνο ουρανός μπορεί να ξεριζώσει το κυπαρίσσι Μπορεί και τόσες άγνωστες λέξεις που τρέχουν ανάμεσά μας Αυτές Μας ενώνουν σταθερά τότε το βλέμμα σου είναι ενός άντρα ασυνήθιστου στην κατάφαση Ενός άντρα που μ’έχει κιόλας πει Νύχτα Κι ας μην το’πε με το στόμα Αυτός είναι ο μόνος ειλικρινής και αληθινός λόγος στην κατοχή μου Και είναι μόνο ο λόγος αυτός που δεν θα ζητήσω ελεημοσύνη στη σκιά που ρίχνει η φωτιά σου Εγώ άλλωστε είμαι η Νύχτα κι ο κόσμος ανάποδα