Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Το Πάθος Του Λέγειν


Αυτός ο άντρας ή γυναίκα,κυοφορεί πολλούς ανθρώπους.Οι άνθρωποι ξεφυτρώνουν από τους πόρους του.Με τέτοια πήλινα ομοιώματα αναπαριστούν οι Ινδιάνοι Χόπις του Νέου Μεξικού τον αφηγητή:ο αφηγητής,αυτός που εξιστορεί τη συλλογική μνήμη,είναι ολάνθιστος ανθρωπάκια.


Η λειτουργία του αναγνώστη/1


Όταν η Λουσία Πελάες ήταν πολύ μικρή,διάβασε στα κρυφά ένα μυθιστόρημα.Το διάβασε κομματάκι κομματάκι,από νύχτα σε νύχτα,κρύβοντάς το κάτω από το μαξιλάρι.Το είχε κλέψει από την κέδρινη βιβλιοθήκη όπου φύλαγε τ'αγαπημένα του βιβλία ο θείος.

Αργότερα,καθώς περνούσαν τα χρόνια,η Λουσία περπάτησε πολύ.

Γυρεύοντας φαντάσματα,περπάτησε στον ποταμό Αντόκια πατώντας στα κατσάβραχα,και γυρεύοντας ανθρώπους,περπάτησε στους δρόμους των βίαιων πολιτειών.

Η Λουσία περπάτησε πολύ και,στη διάρκεια του ταξιδιού της,συνοδευόταν πάντοτε από απόηχους των απόηχων εκείνων των αλαργινών φωνών που είχε ακούστει με τα μάτια στα μικράτα της.

Η Λουσία δεν ξαναδιάβασε αυτό το βιβλίο.Δεν θα το αναγνώριζε πλέον.Τόσο έχει μεγαλώσει εντός της,που τώρα είναι άλλο,τώρα είναι δικό της.


Η λειτουργία του αναγνώστη/2


Συμπληρωνόταν μισός αιώνας από το θάνατο του Σέσαρ Βαγιέχο και προγραμματίστηκαν εορτασμοί.Ο Χούλιο Βέλεθ διοργάνωσε στην Ισπανία συνέδρια,σεμινάρια,εκδόσεις και μια έκθεση η οποία παρουσίαζε εικόνες του ποιητή,της χώρας του,της εποχής και των ανθρώπων του.

Όμως εκείνες τις ημέρες,ο Χούλιο Βέλεθ γνώρισε τον Χοσέ Μανουέλ Καστανιόν.Και τότε,κάθες φόρος τιμής του φάνηκε μηδαμινός.

Ο Χοσέ Μανουέλ Καστανιόν ήταν λοχαγός στον ισπανικό εμφύλιο.Μαχόμενος υπέρ του Φράνκο,είχε χάσει ένα χέρι και κερδίσει μερικά μετάλλια.

Μια νύχτα,λίγο μετά τη λήξη του πολέμου,ο λοχαγός,ανακάλυψε κατά τύχη ένα απαγορευμένο βιβλίο.Έσκυψε,διάβασε ένα στίχο,διάβασε δυο στίχους,και πια δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει.Ο λοχαγός Καστανιόν,ήρωας του νικηφόρου στρατού,πέρασε όλη νύχτα ξάγρυπνος,αιχμαλωτισμένος,διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τον Σέσαρ Βαγιέχο,ποιητή των ηττημένων.Και ξημερώνοντας εκείνη η νύχτα,αποκήρυξε το στρατό κι αρνήθηκε να ξαναεισπράξει έστω και μία πεσέτα από την κυβέρνηση του Φράνκο.

Κατόπιν τον φυλάκισαν.Και πήρε το δρόμο της εξορίας.



Εδουάρδο Γκαλεάνο