Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

ό,τι κι αν γίνει ένα να λες πως μ'αγαπάς χίλιες φορές κι εγώ εσένα


Καλά που το είπεςΝα νικήσω για να ηττηθώΚαι τι ωραία που θα χαθώΣαν ψαροκάικο σε φουρτούναΝα φορώ τα μαυρομάντιλα στα μπαλκόνια που κοιτάνε Ανατολή να ολοκληρωθεί το πιο τρικυμισμένο παραμύθι και να διαψεύσει όλες τις προφητείες παροπλισμένο και να καταλαβαίνουμε χωρίς γράμματα γραμμένα χωρίς αποστηθίσεις και σχήματα που παίρνουν τα ονόματα και οι άνθρωποι μέσα σ’αυτάΝα δούμε αντέχουμε?Καταλαβαίνεις αλλά πάντα έχαναΚαι ο πρώτος Μάιος που θα περάσει κάτω από τα γυμνά μου πέλματα να είναι όχι όνομαΟύτε σχήμα Να Περνάει από χιλιάδες κύματα απλώς να δροσίζεται[Υπαξιωματικές σκέψεις]Πώς να υποφέρεις τη μετριότητα της περίστασηςΑλλιώς τα ονόματα τιμωρούνΕθίζεσαι στην τιμωρία το παθαίνω με τα παράπονα Αλλά βοήθεια δε θέλω ούτε ζητώΤίποτα δεν αντέχει όταν δεν αντέχεταιΜαζεύω κάτι απ’αυτά που σκίζω και μετά τα ενώνω με άλλα προηγούμενα σκισμέναΓιατί όλο μου τον έρωτα μπορώ να προδώσω από εγωισμόΜη ρωτάςΓιατί έτσιΓιατί έτσι μπορεί να μ’αρέσει εκείνη τη στιγμήΓια να σε ξαναερωτευτώΞέρω πού θα ξοδευτώΓιατί έτσιΌχι όχι από ανίαΟ μοναδικός λόγος είναι λύσσαΛύσσα να ανταλλάξω τις προθεσμίες μουΜε φουσκωμένα πανιά και αγέρηδες
Κοιμάμαι κι όλο ξυπνώ και ξυπνώ και ξυπνώ πάντα καταμεσής στη θάλασσαΤων αναστάσεων η θάλασσα διαρκεί ένα καλοκαίρι ατουφέκιστηΜετά φουσιλάντο ντ’αμόρ Άργησα να μάθωΆργησα να χαραμίζωΠέντε ώρες το έκανα στις πλάκες του πεζόδρομουΝα περνάω διόδια Και να προχωρώ σε κάθε σαχλαμάρα άσχημηΜακρό προ μακρού οξύνεται κι εγώ περισπώμαιΑν καταλάβεις κιόλας μπορεί να τρομάξειςΠολυτέλεια να τη σκέφτομαι τώρα αυτή τη βλακείαΡάθυμα μεταγγίζεται η χαρά σε σέναΠώς να σε βρωΧωρίς όπλα με δολοφονείςΜε διοξείδιο του άνθρακαΈνα βήμα στον πανικό κι άλλο ένα κι άλλο έναΑισθάνομαι να κουβεντιάζω μς τις λέξεις μου ευνουχισμένεςΑδυσώπητη η κουβέντα και τα χρέη μουΣαν παιδάκι δεκάχρονο που του ανέθεσαν να συντάξει την προκήρυξη επαναστατικής οργάνωσης.Χτύπησε το τηλέφωνο και μπέρδεψα χάλια χάπια και χαλιάΠιστή πίστηΔεν μ’εγκαταλείπειΜα κι αν τίποτα στο τέλος δεν βγει και βολευτούμε σε παραλυσίες υποσχέσεις και σχετικότητες να θυμάσαι εγώ θα σ’έχω ελευθερώσει για πάνταΚι όταν γεννηθείς ξανά καινούριος θα είμαι απ’έξω να σε περιμένω και μου αρέσει πολύ