Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

το πρόσωπο

(σχεδίασμα 1ο)

Στο πρόσωπό μου χυδαία χαράζουν οι σκιές
Φαράγγια οριζόντια,ανήλιαγα,βαθιά,φρικτά
Και πιο κάτω,κάτι που εκπορεύεται παχύρρευστο
Σαν πύον πληγής που τρέχει
Από τις σκοτεινές κόγχες των οφθαλμών
Αυλάκια σκάβει ν'αργοκυλάει ηδονικά
Ως το κοίλον του σπηλαίου
Που στον δύστροπο ουρανό του
Εμπιστεύτηκα στυφές γεύσεις
Από ροές δηλητηρίου φιδιού
-ερωτικά,ανεικόνητα εξομολογητάρια-
Όλο το πρόσωπό μου ενορχηστρώνεται
Υπό την υστερόβουλη μαεστρία μιας
Αεικίνητης νάρκης-βόμβας
Όλο το πρόσωπό μου εξέχουσα σύσπαση
Του πιο κρυμμένου τίποτα
Που αιώνες πασχίζω ν'αποκηρύξω
Τη διαχείρισή του
Με θνησιγενείς αλήθειες και ζωτικά ψεύδη


(σχεδίασμα 2ο)

Κοιμήθηκα δέκα ολόκληρα χρόνια
Δεν διεκδικώ το φάντασμα καμιάς κοιμωμένης
Και πιο πολύ της ωραίας
Άθυρμα ήμουν κι εγώ στα αόρατα χέρια φαντασμάτων
Με τα βλέφαρα ανοιχτά κοιμόμουν
Κι άρχισαν να μπαινοβγαίνουν
-οριζόντια,κάθετα,εγκάρσια-
Από τις ολάνοιχτες θύρες
Να τρυπώνουν από τα υπέρθυρα
Και να μοιράζουν με αλυσίδες τον πάγο
Παγωμένα αστέρια,θαμπά
Στην ολισθηρή επιφάνεια του προσώπου μου
Ξυπνώντας κι ενώ διαπίστωνα ότι άρχιζαν
Να λιώνουν οι πάγοι μου από κάτω προς τα πάνω
Κι ενώ μπορούσα να κινήσω τα μέλη μου
Χέρια πόδια κορμί,έρρεαν παράλληλα
Για να ενωθούν σε δέλτα εύφορο και παλλόμενο
Το πρόσωπό μου ήταν ακόμα παράλυτο
Κοιμήθηκα δέκα ολόκληρα χρόνια
Κι έκανα το μοιραίο λάθος
Να κοιτάξω στον καθρέφτη
Το στόμα μου είχε παγώσει σ'ένα σχήμα αλαζονείας
Τα μάτια μου ήταν δυο κρύσταλλοι
Από ευρυγώνιες απλουστεύσεις
Σταλακτίτες κάθετοι από τη μετόπη του συνειδητού
Κατέκαιγαν τα ανάγλυφα βλέφαρα του ασυνείδητου
Το κορμί μου όμως ολόκληρο ήταν ένα ανθισμένο δάσος


από τη συλλογή μου Τα Όνειρα Καπνίζουν
κυκλοφορεί από εκδ.Γαβριηλίδη,2008