επικουρικό πρελούδιο

Απόψε δεν συνάντησε τον Τρίτωνα, αν και κατέβηκε στη θάλασσα ,φορώντας το ζεμπέλι της. Της είχε πει ότι στις νυχτερινές συναντήσεις τους στην θάλασσα ή στην έρημο, ήθελε να φοράει το μαύρο ζεμπέλι, να βάφει τα νύχια της κόκκινα ,ξυπόλητα πόδια, ν’αφήνει τα μαλλιά της λυτά ,να κρατάει στην αριστερή παλάμη δυο βότσαλα από ασήμι. Στον ύπνο της, ήρθε η μια εκ των δύο μαύρων ιερειών από το ναό του Αμούν, εκεί τις είχαν αρχικά εξορίσει, στις Θήβες, στην έρημο. Η μία έφυγε στην Ελλάδα, ίδρυσε το ναό της Δωδώνης κι έγινε ιέρεια του Μαντείου.Η δεύτερη, αυτή που την επισκέφτηκε σε όραμα, έπειτα από κάποιο χρόνο στη Λιβύη, ήρθε στη Σίβα κι έγινε η μάντισσα του ναού του Αμούν.
Της είπε λοιπόν πως η τροχιά του Τρίτωνα δεν ακολουθεί πια την περιστροφή του Ποσειδώνα κι ας είναι ο πλανήτης στον οποίο ανήκει. Έχει ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση. Πως δε θα έρθει απόψε στη συνάντηση. Της έδωσε τον ακόλουθο «χρησμό»:ο Τρίτων είναι σώμα ξένο που προέρχεται από κάποιο άλλο σύστημα αντικειμένων σε ηλιακή τροχιά. Ο Ποσειδώνας τον απήγαγε αλλά εκείνος διατήρησε την αρχική φορά της κίνησης…με χαρακτηριστικά παρόμοια με του Πλούτωνα.
Να τον περιμένει αλλού, αλλιώς…
Όμως εκείνη, έτσι κι αλλιώς θα κατέβαινε στη θάλασσα και στον ορίζοντά της.
Υπερορώντας αυτομάτου θανάτου, περιπίπτει Τρίτωνι προσέχει τον νουν αλώσεων, Αφίστησιν θεραπειών. Αποχειροτονεί…Εκκαλείται την οργήν. Εά τινά Τρίτωνα χαίρειν. Εξήμαρτε…Επιπολής ευπραξία.
Αντιποιεί δίαιτα. Ου σπένδεται, μήτε τα όπλα τίθεται μήτε αντιβολεί. Γλίχεται εξελέγχειν σχετλία αλκήν.
Τη υστεραία έλλατον φρονεί ανεπίφθονους παριόντες.