στον Γιώργο Κυριακίδη
Γονάτισα μπροστά στα χρυσά άστρα.
Μεγάλα άστρα .Ψηλά. Μ’ έφτασαν ως το λαιμό.
Σύρθηκα στους ταφτάδες της αράχνης.
Ούτε φαρμάκι θα πάρω ούτε βάλσαμο.
Πλάι σου θα σταθώ αμάραντο κάτι
και στα μαλλιά σου ανάμεσα θα λιποθυμήσω
ή όπου έρρευσαν τα πιο καθαρά νερά του Τίγρη.
Θα σ’ ευχαριστώ που έφτασα να έχω
μία μόνο αγάπη.
Την αποστηθίζω γράμμα προς γράμμα
τραύμα προς τραύμα.
Άλλες αγάπες δεν υπήρχαν
«μόνο γιατί μ’ αγάπησες». *
Κλείσε σιγά την πόρτα σπρώξε μαλακά το παράθυρο
κι έλα
να δεις στη σάρκα μου πώς αποτυπώθηκαν τα δήγματα.
Οι κέδροι ψάλλουν στον πηλό να πάρει το σχήμα σου.
Όμορφο αγόρι άλλες αγάπες δεν υπήρχαν.
Εσύ ήσουν με χιλιάδες πρόσωπα με χιλιάδες στόματα
κι εγώ πάντα να κοιμάμαι ανάμεσα στα σπαρτά
τα χέρια σου που λάμπουνε σαν άστρα-
μεγάλα άστρα. Χρυσά.
Που γυαλίζουνε σαν καλοκαιρινά λεμόνια
το απομεσήμερο
στου μπράτσου σου το κινδυνοφόρο μύρο
ημερώνεις τη θάλασσα και πάμε μακριά
*Μαρίκα Πολυδούρη