Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Ζακ Πρεβέρ







Και τα ποτήρια ήσαν αδειανά
Κομμάτια το μπουκάλι
Και το κρεβάτι ήταν ολάνοιχτο
η πόρτα σφαλιστή
Και όλα τ' αστέρια του γυαλιού
της ευτυχίας και της ομορφιάς
αστράφταν μέσα στη σκόνη
της κακοσκουπισμένης κάμαρας
Και ήμουν μεθυσμένος πεθαμένος
και ήμουν φωτιά από χαρά
κι εσύ μεθυσμένη ζωντανή
ολόγυμνη μέσα στην αγκαλιά μου.

*

Εσάς δεν σας κοιτάζω
μην κοιτάτε κι εσείς τη ζωή μου
Αγαπώ εκείνο που αγαπώ
και με κοιτάζει
Αγαπώ εκείνους που αγαπώ
τους κοιτάζω
μου δίνουν δίκιο.

*

Τρία σπίρτα ένα ένα άναψα μέσ' στη νύχτα
Το πρώτο για να δω το πρόσωπό σου ολόκληρο
Το δεύτερο για να κοιτάξω τα μάτια σου
Το τελευταίο για να δω το στόμα σου
Και το βαθύ σκοτάδι να μου τα θυμίζει όλα αυτά
Καθώς σ' έσφιγγα στην αγκαλιά μου

*

Το πουλί που τραγουδάει μέσα στο κεφάλι μου
κι αδιάκοπα μου λέει πως σ' αγαπώ
κι αδιάκοπα μου λέει πως μ' αγαπάς
Το πουλί με τ' ανυπόφορο ρεφραίν το πουλί
Θα το σκοτώσω αύριο το πρωί