της Άννας Παυλίδου, από τη σειρά "εν καινώ"
των 24γραμμάτων.
Η ποίηση είναι σφαγή. Ζητάει απόντες για να ζήσει. Χρειάζεται να «πεθάνεις» για το ποίημα. Αυτό νιώθω (αυτό μου έμαθε η γραφή της) ως μόνιμος επιβάτης-ταξιδιώτης στο καραβάκι της Άννας. Σ’ αυτό ξημερώνομαι όταν δεν κοιμάμαι, σ’ αυτό κοιμάμαι όταν θέλω να ξημερώσει…
Άννα καλοτάξιδο το καράβι και
όλοι οι άνεμοι στο πλευρό σου...♥