Και την αυγή θα δώσω τους ηττημένους σου
στις ιέρειες και θα ρίξω τους περουζέδες
απάνω στην κοιλιά μου.
Εκεί το φιλί σου μπορεί να με σκοτώσει.
Πάρε μου το τριζόνι και τους κέδρους.
Λυσσασμένοι πάνω σ' αυτό το
σφοδρό σαν μίσος
σιωπηλό σαν αγάπη
ναρκωτικό σαν άρωμα
θα ξεψυχήσουμε
ένα βράδυ στη Μοσσούλη.
Σ’ έθρεψα με κριθάρι και λόγια βαμβακιού.
Και όλα τα ποτάμια της σκλαβιάς μου
οι μυρωδιές της ερήμου εντός σου.
Το δικό σου όνομα ανεβαίνει στα χείλια μου κάθε στιγμή.
Οι πορτοκαλιές σου τα χρυσά καντήλια οι πέντε μαγείες.
Τόσο αδυσώπητο αίσθημα…
Θα έχω έναν αγαπημένο κι ο σκύλος μου θα κρούσει
τους κήπους του με νταρμπούκας.
Θα σκεπάσει το χαγιάτι του με λινά.
Ο κόσμος ναι…πάντα θα λέει αλλά εγώ μονάχα τούτο ξέρω.
Το τρίξιμο που κάνουν οι κλειδώσεις των δερβίσηδων
ρουφάει το μυαλό μου.
*Τα κείμενα της σειράς Γκεζίρα
είναι αφιερωμένα στον Βαλάντη Βορδό.