Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Παρά φύση




Το όνειρο να! πραγματικότητες αλέθει
τον εαυτό του όπως απλά σκηνοθετεί
είναι η ψυχή μια ερωμένη του θετή
που έθεσε του ποτού μιας χίμαιρας η μέθη.

Στον πόνο θεία ανατριχίλα και κουράγιο
το άγγιγμά του σε χορό εκστατικό
μοιάζει μ' αυτόν τον χρόνο στον Τιτανικό
που ούτε μια σκέψη δεν υπήρχε για ναυάγιο.

Μα θα 'ρθει η ώρα ξαφνικά να την αφήσει
αφού τα μάτια της χαϊδέψει και τα αυτιά
κι ύστερα: " υπήρξε; ή παραίσθησης ψευτιά;
ή ένας έρωτας κενός και παρά φύση; ".

Τώρα καινούριο θα γνωρίσει εραστή
τον εφιάλτη που 'χει ήδη ετοιμαστεί...