Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

δύo kλέφτεs & 40 kαμήλεs στn Noυbiα




 

Aπό τη μέρα που κρέμασε το ποδήλατο στον τοίχο κοιτάζει το δρόμο. Διαρκώς. Για το δρόμο άρχισα να γράφω κι εγώ διάφορα. Μια γαλανή ιστορία. Δεν είναι πάντοτε κουραστικά τα πιάτα ή ο μυστικισμός στα έλαια και στ’ αρώματα μα όπως φεύγει ο δρόμος με τον Ντάντε μεσολαβητή καταλαβαίνω γιατί στο τέλος του γίνεται κόμπρα που ανεβαίνει χορεύοντας και λικνίζοντας τη γλώσσα της. Στο καρφί ή στο φάσγανο η θύελλα της φιλολογίας με επιλογή ένα δισεκατομμύριο ποιήματα για μια λέξη ένα ποδήλατο ή έναν γαλανό δρόμο όπως αυτός που θίγουν οι αχανείς υπομνηματισμοί του. Δεξιά μια πολύσημη αίθουσα αναμονής αριστερά ένας άλλος ακίνητος δρόμος που στο τέλος του έχει ουρά ψαριού. Και η ουρά γελά. Και το ψάρι τραγουδά. Και η ουρά σηκώνεται από το καλάθι και χορεύει σαν κόμπρα ανεβαίνοντας προς τον γαλανό ουρανό. Όπου τα σύννεφα φωνάζουν νερό ή κάτι ειρωνικό μια ώρα μια μέρα κάτι ηλικιωμένο μια κομμένη πλεξίδα μια πολλαπλότητα ραντική ξανά στοιχεία εξώκοσμα μπροστά στις σελίδες του Βιζυηνού. Στην αϋπνία σου κάτι να σε σκεπάζει όχι απαραίτητα με την υποχρέωση της απαλότητας.
Από τη μέρα που δίπλα στο ποδήλατο κρέμασα μια βάρκα ο δρόμος έγινε πλωτός και συντρίβει και πνίγει δρυάδες κι αποκόμματα που ταχυδρομήθηκαν σε λάθος θυρίδες ή σε κιβώτια μιας ταχύτητας. Ήταν ξεκάθαρο πια. Ο δρόμος μεταμορφώνονταν καίγονταν γινόταν άχρηστος για στρωσίδια και χρηστικός για ληστές. Ήταν ξεκάθαρο πως η κορδιλιέρα στη μια του όχθη λίθινη χωμάτινη αδελφή σαν όμορφη και δυνατή μνήμη καλόγριας δεν θα μας άφηνε ούτε έναν θάνατο ολόκληρο. Ούτε ένα μικρό γατί να του χαϊδέψουμε την κοιλιά. Μια καμήλα να διαγράψουμε την τέλεια καμπύλη των ύβων της. Από το γλυκό πρόσωπο του Μοτ κατάλαβα πως έπρεπε πια να μετρώ το χρόνο με γραμμές που θα χάραζα στη λαβή του χρυσού χτενιού που μου χάρισε κι όχι να τον κοιτάζω σαν βλάκας. Ένας πομπός ριζωμένος στα γεροδεμένα φύλλα της ινδικής κάνναβης. Το μελάνι και το καρτέρι της απληστίας των παπύρων. Σε πήρε κάποτε ο ύπνος μπροστά στο παράθυρο και η ιστορία σταμάτησε απότομα αλλά ήπια με συντροφιά οράματα πορτογαλικά σονέτα και όλα μπλε. Τα μαλλιά σου. Το ποδήλατο. Η βάρκα. Τα φίδια ο δρόμος και οι ουρές των ψαριών.