στον Γιάννη Μάντση
Τι κι αν δεθεί κάποιος στο στύλο
του γενέθλιου οικοπέδου των σκύλων
δρεπανίζοντας στάχυ και κύμα
πετώντας από εκκύκλημα σε ορχήστρα
τηρώντας κατά πέτρα τις αναλογίες
των σχοινιών
ο Μάρτης θα είναι η είσοδός του
στη θηλιά
Πόσα μεγάλα μυστικά
επιφυλάσσουμε εμείς στο πλησίον κρεμάλας
λυκόπουλο
σε μια παρέλαση στομωμένων αστρολάβων
κουκούλι κάστανου σε τρώγλη
και καταπέλτης
Να του πατάς τις φλέβες στο κρανίο
και να βγαίνουν κοράλλια
για να στρέψει ορθόδοξα το πρόσωπο
στις επίσημες επισκοπές μιας θάλασσας
με το πρώτο γλυκό νερό του κόσμου
τους βολβούς στην ύψιστη μέθη
του αλατιού
Να ζήσουμε ωραία εντός των κεφαλών
μπήγοντας το γιώτα βαθιά
στο κεντρί της κυκλικής ράγας
Σκεπάζεται τέλος από μια αγωνία παρθένας
που τη βρίσκει το χλωρό της αλυκής
στο δοξαπατρί