Πόσο που μ' έβλαψε το κλίμα αυτής της πόλης.
Λέει ο γιατρός...
Μα ό,τι να κάνεις
κάθε μέρα συναντάς την κυλιόμενη απελπισία της Ομόνοιας
και τα ικετήρια βλέμματα των κιναίδων στα ουρητήρια
που σε ρωτούν διαρκώς την ώρα.
Τα συντριβάνια είναι μια πρόκληση
μια προδιάθεση να σκέφτεσαι λοξά!
Μωρ' καλαματιανούλα μου
φαρμάκωστον το γέρο
Και πάρ' του τ' αυτοκίνητο
να βγούμε στο σιργιάνι
να πιάσουμε στα Φάληρα
και στο Πασαλιμάνι.
Το ξέρω πάει καιρός που κατελήφθησαν τα δυτικά προάστια...
Πως Κρήτες και Αρκάδιοι πληθυσμοί περιφέρονται
από Ταύρου έως Κορυδαλλού
και από Κολοκυνθού έως Θησείου...
Πως κάθε Κυριακή λυμαίνονται τις πολυθρόνες
και τα παγκάκια του Ζαππείου
σηκώνοντας σύννεφα την πασατεμπόσκονη
στο διάβα τους...
Και ξέρω ακόμη πως τούτοι οι νεοβάρβαροι
κατατρομοκράτησαν
τους μεταξύ Τσακάλωφ και Αναγνωστοπούλου "ιθαγενείς"
που οχυρώθηκαν πιο καλά στ' απρόσιτα ρετιρέ τους
και στην εξαίσια έπαρση που τους χαρίζει
η γάτα που έχουν στον σκουπιδοτενεκέ τους
κάθε φορά που "πιάνουν"
το "εκατό"
Από τη συλλογή Ο Μικρός και το Θηρίο/1979