Να περιμένω θερινά ηλιοστάσια;

Πρώιμη γύρη από της άβυσσου τη λήθη;

Οι αναδρομές μες στις σελίδες οπλοστάσια

Και η αλήθεια πολύ απτή για να σε πείθει.

Θυμός που βγαίνει στην παλάμη κατασκότεινος.

Ίσια στον όλεθρο η θάλασσα βαθαίνει.

Είναι πολλές οι κεφαλές κι ένας ο κότινος

που η αράχνη από σκίνα τον υφαίνει.

Ας περιμένω το καράβι τάχα αδιάφορα.

Δυο τρία δωμάτια η πατριδογνωσία.

Πώς να ξεχάσω τα στιχάκια τα κατάφωρα

που μου υπόσχονταν ζωή κι αθανασία.