Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Γλυκερία Μπασδέκη, Είμαι δεκαεννιά χρονώ





Είμαι δεκαεννιά χρονώ και διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου. Το πρωί, πίνω διπλό φραπέ και διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου. Μέχρι τις δώδεκα καπνίζω ένα πακέτο, κάνω δεύτερο καφέ, δεν έχω σηκωθεί ακόμη από το κρεββάτι, οι σελίδες βρωμάνε τσιροσαλάτα από χθες, από προχθές, από πέντε μήνες σαν χθες, κι εγώ διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου. Μένω στο Καμπιέλλο, καπνίζω ακόμα Winston μαλακό, θέλω τον Παναγιώτη, δεν βγαίνω απ’ το σπίτι, μόνο διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου. Η μαμά κι ο μπαμπάς στέλνουν λεφτά και κούτες με σπιτοφαγητό, γιατί είμαι δεκαεννιά χρονών και σπουδάζω Ιστορία και δεν υποψιάζονται ότι τα ‘χω ρίξει όλα στον κόκορα και διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου. Ο Παναγιώτης δεν με ξέρει, δηλαδή με ξέρει λίγο, του είπα ωραία ταινία, αυτός είπε α, σου άρεσε, αυτό το α ,σου άρεσε, δηλαδή ήταν η γνωριμία μας και από τότε είμαι δεκαεννιά χρονώ και διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου. Διαβάζω τη Φάρσα, διαβάζω τις Διακοπές χωρίς πτώμα, διαβάζω το Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα διαβάζω το Μεξικό. Είμαι δεκαεννιά χρονώ, τα άλλα δεν τα έχει γράψει ακόμα και με τον Παναγιώτη ακόμη δεν τα φτιάξαμε, ούτε έχει πεθάνει ακόμη, όχι, ο Παναγιώτης ζει. Η ‘Ερση δεν έγραψε την Χοιροκάμηλο, ούτε τον Βασιλιά του φλίπερ, ούτε τα άλλα. Ο Παναγιώτης δεν έχει έρθει ακόμη στο σπίτι, δεν έχει βάλει το Don’t smoke in bed στο κασετόφωνο, δεν μου έχει πει τίποτε ακόμη, εγώ τον θέλω και πηγαίνω κάθε Τρίτη στις εννιά στον Ορφέα. Στη Ριζοσπαστών βουλευτών Ιονίου βουλής ανάβω το τελευταίο τσιγάρο, αυτός μου χαμογελάει πάντα και μου δίνει το πρόγραμμα, αλλά όχι, ακόμα δεν έπαιξε το Στοιχείο του εγκλήματος, ακόμα δεν ήρθε να καθήσει δίπλα μου στην καρέκλα χωρίς χερούλι, εγώ είμαι ακόμη δεκαεννιά και διαβάζω ΄Ερση Σωτηροπούλου.