Στο πρίκουελ των ελαστικών τσιμέντων
που ανοιγοκλείνουν στα σώματα
της εφεδρικής κατάνυξης
μέσα σε ανεξίκακες τσέπες που
ανάμεσά τους ψηλώνω
μεγαλύνομαι -γίνομαι γυναίκα
συχνά αφυδατώνομαι από κείνο το
λυκίσιο sexus
Eίμαι αλλεργική στα διαλύματα χλόης
στα ψάρια που αντιγράφουν τις σιωπές μου
και παραδίδουν λευκή κόλλα
άχρηστη στην αφή
Θα σε ξαναζήσω με σίκουελ υστερία
κάθε βροχή κάθε αέρα κάθε διαμελισμένο μόριο
επώνυμη και βαθαίνω ανώνυμη συρρικνώνομαι
πλαστογραφημένη απορρίπτω με αφορμές
από το απόρρητο
Ξέρω σε ποια φωλιά του έαρος
βουλιάζουν τα χελιδόνια
σε ποια σακουλάκια χώματος
αναπαύεται η νοσταλγία
από χρόνια που κατεβαίνουν
να μας χαζέψουν ερμαφρόδιτα
yeap!
Σεντονάκια τα ρήματα και καμένα χρώματα
στο ακρόπρωρο ενός γλιστρήματος
η ουρά είναι το σημείο κακοποίησης των πυραμίδων
Αφού μέχρι κι ο θεός μου υποσχέθηκε ότι
θα κόψει το τσιγάρο και καπνίζει σαν Ετρούσκος
Στο άναστρο στερέωμα την ώρα που ακοίμητη
η άβυσσος δίχως λόγια θα νανουρίζει τα τσιμέντα
αυνανισμένοι πάπες θα συζητούν
τον κλασικό ρυθμό των κιόνων
η φωνή σου παραγεμισμένη με Ήλιο
θα με ρίχνει ψηλά πολύ ψηλά πόσο πολύ ψηλά
στo sexus plexus nexus