Κάποτε θα ήσουν βάτραχος

Τότε που ήμουν νυχτερίδα

Νυχτερινό έθιμο ανυπαρξίας

Κι εσύ νουβιακέ ιππότη

νοκ νοκ ξανά στα φιλιατρά

απαγγέλοντας αδέξιους θανάτους

απρόσμενα ποιήματα φωτίζεις