Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Πληθαίνουν τα φαρμάκια, του Γιάννη Στίγκα


























I.


Δεν σφάλλει το σκότος γνωρίζει
πως θα συρθεί με σπαραγμούς
να σου φιλά τα πόδια

Υπάρχει κάπου στον κόσμο
ένας κρότος για τον καθένα μας
όπου κι αν πας


σε βρίσκει


κι αληθώς τρίζουν τα δέντρα
αληθώς τα κίτρα του Χαμού
αληθώς ο ιδρώτας


και τ' όνειρο


ένα σύννεφο χωρίς ανεμόσκαλα
για να μην επιστρέψεις ποτέ


Ακούστε με που σας λέω


εγώ έτσι
                         έχω σπάσει τα πόδια μου


II.


Κι άμα πηδάω κάθε νύχτα
από την κορυφή της λύπης μου


δεν είναι από συνήθεια


είναι γιατί


η αλήθεια, κύριοι,


προϋποθέτει ύψος