ξέχνα τα γαλλικά φιλιά
τα ούζα τους μεζέδες
τα έλαια απ’το μπόντι σοπ
μπανάνες και βιολιά
απ’αύριο χορεύεις ποπ
σ'αλάδωτους σουμιέδες
κι εγώ χτυπάω το ντέφι μου
έξω από τη φωλιά
ξέχνα τα χάδια τα τυφλά
τα πλέξι γκλας χταπόδια
τα τηλεμάρκετινγ απλά
τα μασαζοκολάν
παίρνω το όριεντ εξπρές
χωρίς δεινά διόδια
τενούτες και βολάν
εσύ από τις πεντέμισι
θα’σαι στο city press
πόσο εύκολα ήταν indeed
ετούτα τα εμπόδια
δυο ασπιρίνες μεσουλίντ
ένας πικρός καφές
τεκίλες και μπορμπότσαλα
τζάμπα πήγανε-βόδια!
-πόσο εύκολα ήταν όλα!
με κόκα και με κόλλα-
πέντε πακέτα κάπνισα
-στη γλάστρα ο κατιφές-
στου κρεβατιού τα βότσαλα
ευθύς ξεκαθαρίσανε
δεν πήρα καν ντεπόν
τα όργανα αρχίσανε
ενώ έπεφταν στα πόδια μου
πλήκτρα απ’ ακορντεόν
[Έδωσα στο computer μου όλα σου τα στοιχεία
και μου 'πε δυστυχία, αυτόν πήγες να βρεις;
αυτός θα 'ρχεται, μάτια μου, το αίμα θα σου πίνει
θα φεύγει, θα σ' αφήνει και ούτω καθ' εξής.
Πού το βρήκα Θεέ μου τέτοιο αρσενικό,
σκέτο δηλητήριο είσαι και μαρτύριο μεσαιωνικό.
Τα πλήκτρα, τα προγράμματα της μηχανής θα ψάξω
και κάποτε θα φτιάξω όσο κι αν παιδευτώ,
κάποιον να μ' αγαπάει πολύ, να καίγεται, να λιώνει,
θα μπω μες στην οθόνη και θα τον παντρευτώ.
Πού το βρήκα Θεέ μου τέτοιο αρσενικό,
σκέτο δηλητήριο είσαι και μαρτύριο μεσαιωνικό.]