βαθείς σκοτεινούς
τους βλέπω μόνη μου
στο βλέμμα εκείνου που με κοιτάζει
αθώα θυμωμένος
Είναι που στα μάτια του σωρεύεται
η αιώνια σιωπή των βουνών
Μοιάζει αυτό με λύπη
Μια δύναμη σιγανή με μαγνητίζει
για να διατηρήσει ακέραια κι ανυπόκριτη
και τη δική μου ψυχή
όταν η εμφιαλωμένη παράνοια παρεισφρέει
Αυτός με τα άλλα μάτια
και τον άλλο θεό
μου αφηγείται κάθε νύχτα
την ιστορία του σώματός του
που έμαθε ν’ανασαίνει
και να κινδυνεύει ταυτόχρονα
από μια αλλόκοτη ελευθερία
Έπεσε το πρώτο χιόνι σήμερα
στα υψίπεδα του Κασμίρ
Φουσκώνουν οι κοίτες
παγώνουν τα φύλλα
το κόκκινο αειθαλές
Ξωθιές και χαμοδράκια
Εκείνος διαφυλάττει
την εδέμ που ονειρεύτηκα
για να είμαι χαρούμενη
Τη διασώζει σε κιβωτό
Για τα παιδιά και για μένα
Φτιάχνει την όαση που θα μας δροσίζει
Φροντίζει τη μεγάλη φοινικιά που θα μας σκιάζει
Ευλαβικά για να κυλήσουμε στα χρόνια
με τρυφερή μελαγχολία
σαν αιωνιότητα
σαν αθανασία
Έπεσε το πρώτο χιόνι σήμερα στο Ντιγιάρμπακιρ
Είναι πολύχρωμο και παιδικό σαν χαρτοπόλεμος
Δεν ξέρω πόσο κοντά είμαστε
στην ερημιά-στον τρόμο
αλλά
Σήμερα ψηλώνουμε
λίγο ακόμα προς τον ουρανό