Ξέρεις
Ήρθε-τρύγησε μια εδώ μια εκεί
Πάτησε σταφύλια έφτιαξε μούστο
Τι είπα εγώ τι είπες εσύ οι άλλοι τι είπαν
Ποια πέλματα ράγισαν από τη φωτιά
Ασήμαντα πράγματα
Κοντά μακριά και που ήρθες?
Και που έπιασε μπόρα και κατακλυσμός?
Έδεσαν καράβια στη σκάλα.δεν τα πρόλαβα
Σκόρπισαν όπως τα νησιά
Όπως όταν ανοίγουμε
Tην κοιλιά της πάνινης κούκλας
Έλα να κάνουμε πως δεν βλέπουμε
Ή να παραστήσουμε πως ζούμε
Ωραία παίζεις τη σκιά κι εγώ το βάθος της
Τι θ’ανοίξουμε?
Το βάζο με τις φράουλες
Όχι-την κοιλιά της πάνινης κούκλας
Έλα να της βγάλουμε τα μάτια
Μετά κρύψου στην ντουλάπα-είναι σκοτεινά
Όχι-στη θηκιαστή.κάτω απ’τα στρώματα
Μέσα στο μπαούλο
Κρύψου.κρύψου.ακούω βήματα
Πίσω απ’την πόρτα
Να της κόψουμε τα χέρια
Να της βάλουμε κοκκινάδι
Να ματώσει στα ψεύτικα
Άγρια λουλούδια στο τέρμα του γκρεμού
Κάτω από το κρεβάτι
Να της δαγκώσουμε τα αυτιά
Κι ένα κερασάκι στην ξύλινη μύτη του Πινόκιο
Ξέρεις-ψέματα είπα
Δεν ήρθε κανείς
Ούτε απόψε
Μόνη μου ξεκοιλιάζω την πάνινη κούκλα
Αργά τις νύχτες ξυπνάω και τη ράβω.πάντα
Γιατί ούτε αύριο θα’ρθει κανείς