Όταν τη γνώρισε στο Κάιρο είχε ήδη υπάρξει γεννημένος μια φορά στη Μαύρη Θάλασσα.οι στιγμές της χαράς του ήταν ελάχιστες~συγχυσμένες ίσως από τη μακρά διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης.με αιγυπτιακή ψυχή και ναυπηγώντας φαντασιώσεις πριν πεθάνει,κρατήθηκε μυστικός.δεν θα πέθαινε συνηθισμένα και αυτό το ήξεραν και οι δύο.από τότε και αφού είχαν ανταλλάξει κείμενα,άλλα τρελαμένα από σαγήνη και άλλα σκανδαλώδη για την εποχή,η βασίλισσα στις όχθες του Νείλου,ασχολούνταν με τα κουκούλια του.συχνά μέθαγε αλλά προτιμούσε να κολυμπάει αργά τη νύχτα.γυμνή διάβαζε έργα του Νεκράσοφ.εκείνος μάλλον ήταν σε κώμα πολλά χρόνια πριν συναντηθούν~αλλά ακόμη κι όταν βγήκε απ’αυτό,απέκτησε σοβαρά προβλήματα όσφρησης και γεύσης.το πιο βαθύ αίσθημά της για κείνον ήταν λατρεία απ'αυτές που λένε οι θνητοί πως διαθέτουν στους θεούς τους.όμως αυτή ήταν κάπως διαφορετική.Δυαδική,με κάποιο τρόπο που αφορούσε όλη του την ύπαρξη.άλλωστε ό,τι εκείνος πίστευε πως είχε φτιάξει ή σκηνοθετήσει στη «ζωή» του κατέρρεε.ένα απόγευμα που περπατούσαν στον κήπο του Εζμπέκ έπαθαν έκλειψη.τα βράδια που ακολούθησαν έκτοτε κοιμόντουσαν ο ένας κολλημένος πάνω στον άλλον.αυτός είναι ο έρωτας της είπε.εκείνη την περιβόητη εσπέρα του χάρισε έναν ασημένιο αλλά κατεστραμμένο ανεμοδείκτη και κάποιες επιστολές που του είχε γράψει όσο βρίσκονταν σε κώμα.δεν τους ξαναείδαν.είπαν πως έφυγαν στην Κωνσταντινούπολη σαν ένα λαμπερό ζβεζντά.έζησαν μαζί στο Βόσπορο.χωρίς ήρωες.